10e keer vullen van tissue expanders

Vanmiddag ging ik voor alweer de tiende keer naar het Antonius voor het vullen van mijn tissue expanders. Je zou denken dat ik cup dubbel D heb inmiddels, maar helaas, het is nog steeds maar een A-cup. Al heel wat keren wordt alleen de bestraalde kant gevuld en inmiddels, nadat er meer dan dubbel zoveel cc inzit, is ie wat groter dan de preventieve kant. Het verschil in hoe het voelt is enorm. De preventieve kant is zacht en soepel, hier kan ik de tissue expander best een stuk indrukken. Ik heb geen enkele last van deze kant. De bestraalde kant daarentegen is keihard, wat rood en je ziet dat de huid enorm op spanning staat. Vaak glimt de huid de dagen na het vullen en er zijn ook wat bloedvaatjes gesprongen inmiddels. Ik merk ook dat de pijn na het vullen steeds langer aanhoudt en eigenlijk niet meer weggaat. Het wordt wel telkens minder na een aantal dagen maar de pijn en ongemak blijven.

Het is duidelijk dat de rek er bijna uit is, en eerlijk gezegd is dat voor mij persoonlijk ook zo. Ik moet mezelf steeds meer oppeppen om naar het ziekenhuis te gaan elke 1-2 weken en ik zie er ook steeds meer tegenop. Ging er eerst nog telkens iemand mee, heb ik inmiddels geen zin meer om telkens weer iemand te moeten zoeken die met me kan gaan (tsja iedereen werkt natuurlijk) en ga ik dus maar alleen. Ik word echt chagrijnig van de pijn telkens, het niet lekker kunnen slapen, niet kunnen sporten, alle pijnstillers, kortom: het niet gewoon mijn leven kunnen leiden.

Natuurlijk probeer ik heus wel positief te zijn. Ik vind het er mooi uitzien en ben echt wel blij weer twee (soort-van) borsten te hebben. Ik heb laatst een beha gepast om te kijken hoe dat stond en dat werkte zeker motiverend 🙂 Ik probeer mezelf na het vullen ook telkens maar een beetje te verwennen, zoals vanmiddag met een heerlijk stuk carrotcake! Ook hebben we gisteren tickets geboekt om na de kerst naar Amerika te gaan: eerst naar mijn familie in Texas en daarna nog naar Florida. Dat is een heel fijn vooruitzicht en dat motiveert me om nu vol te houden! Ondanks de pijn en het slechte slapen gaat het qua energie best goed en lukt het werken ook goed! (maar liever niet telkens die onderbreking van het ziekenhuis natuurlijk!)

Hmm carrotcake is heerlijk comfortfood!

Ik heb voor mezelf besloten dat ik in ieder geval voor de kerst klaar wil zijn. Een eindpunt voor ogen hebben helpt! En het zou zomaar kunnen dat volgende keer al de laatste keer vullen is: dat is elke keer afwachten. Gelukkig ben ik wel redelijk tevreden met de grootte inmiddels, ik kan hier wel mee leven 😉

Het is maar goed dat ik in juli nog niet wist dat ik in november nog bezig zou zijn met het vullen…. Achteraf gezien had ik toch liever voor de rugspiermethode gekozen. Want ik koos voor expanders omdat het de makkelijkste weg zou zijn (hahaha….). Nou is een reconstructie met de rugspiermethode vast ook niet makkelijk maar kan me niet voorstellen dat het nog veel zwaarder is dan dit.  In ieder geval snap ik heel goed dat na bestraling reconstructie met lichaamseigen weefsel wordt aangeraden. Tsja, was ik maar wat minder slank dan had ik dat zeker gedaan!

Nu maar op de bank zitten: heel veel meer kan ik ook niet nu want elke beweging doet pijn