4x Wat hulp vragen je oplevert

Hulp accepteren, ik ben er niet goed in. Hulp vragen vind ik al helemaal moeilijk! En hoewel mensen me vaak zeggen ‘laat maar weten als ik iets voor je kan doen’, vind ik het toch erg moeilijk daar daadwerkelijk op terug te komen. Een paar van de gedachten die me hierbij belemmeren:

• Ik zou voor mezelf moeten kunnen zorgen;
• Dan moet persoon X helemaal vanuit X naar mij toe komen, zoveel moeite alleen voor mij!
• Ik zie er best fit uit, straks denkt degene die me helpt dat ik me aanstel;
• Als iemand helemaal naar me toe komt om me te helpen, moet ik ook uren kunnen kletsen met diegene en daar heb ik geen energie voor;
• Ik wil helemaal niet dat iemand me ziek ziet;
• Ik ben zwak als ik toegeef dat ik hulp nodig heb;
• Mijn vriend kan toch ook koken;
• Ik ben helemaal niet gezellig nu.

Enzovoorts!!

Maar in de afgelopen 2.5 jaar heb ik wel geleerd dat hulp accepteren, of zelfs vragen, je echt veel oplevert. En hoewel ik de kunst van het hulp vragen echt nog niet beheers, ben ik er wel beter in geworden nadat ik ervaarde wat het me oplevert. Daarom vandaag 4 keer wat het je oplevert om hulp te vragen als je ziek bent.

1) Als iemand je helpt, houd je energie over voor je herstel

Het huishouden kost ontzettend veel energie. Dat merk je pas als je beperkte energie hebt. Want waar ik vroeger niet eens nadacht over huishoudelijke taken als koken en de afwas, kan ik er nu echt tegenop zien, omdat alleen al het idee dat ik naar de supermarkt moet lopen zo ontzettend vermoeiend is. Dus als iemand dat soort taken van je overneemt, heb jij misschien wel de energie om toch dat blokje om te gaan, wat weer goed is voor je herstel! Je kunt je energie nu eenmaal maar 1 keer uitgeven. Doe dat aan iets dat je energie oplevert, en dus niet aan huishoudelijke taken.

2) Je geeft mensen in je omgeving een goed gevoel

Mensen in de omgeving van een zieke voelen zich vaak machteloos. Ze zien dat iemand waar ze om geven het moeilijk heeft. Ze willen wel iets doen, maar weten niet wat. Daarom hoor je zo vaak ‘laat het me weten als ik je kan helpen’. En ja, natuurlijk is het stiekem het fijnst als iemand gewoon voor de deur staat met een pan soep. Maar ze zeggen het niet voor niets, dus als zieke moet je gewoon die drempel over en vragen: “Zou je me donderdag eten willen komen brengen?” Ik heb gemerkt dat mensen het heel fijn vinden dat ze iets concreets, iets praktisch, voor me kunnen doen. Ze kunnen de pijn, angst en het verdriet niet wegnemen, maar op deze manier voelen ze zich toch beter omdat ze iets voor je hebben kunnen doen. Dus ergens doe je ook iets voor de ander door om hulp te vragen!

3) Je betrekt mensen meer bij het ziek zijn

Toen ik twaalf weken lang elke maandag in het ziekenhuis moest zijn voor chemo, heb ik een mailtje gestuurd naar vrienden en familie of ze met me meewilden. Zo kon Dennis gewoon werken op maandag. Binnen no time waren alle data gevuld. En wat waren het vaak bijzondere dagen, niet zelden uiterst gezellig ook. Het maakte vaak veel indruk op degene die mee was. Ineens zagen ze van heel dichtbij hoe echt het was. Ze zagen hoe ik telkens werd misgeprikt in mijn port-a-cath, ze zagen de zakken vol chemo mijn aderen inlopen, ze zagen me in slaap vallen van de Tavegyl. Ze zaten uren naast mijn bed, op een zaal vol doodzieke kankerpatiënten, waar ook ik thuishoorde. In die omgeving ga je ook makkelijker praten over kanker en ziek zijn, wat weer tot meer inzicht leidt. Ik nam mijn bezoek ook gewoon mee de spreekkamer van de arts in en praatte dan ook over de bijwerkingen. Eng, je zo kwetsbaar opstellen en dat stuk van je leven delen met iemand, maar geloof me: het levert je ontzettend veel steun en begrip op!

4) Je verlicht de lasten van de mensen het dichtst bij je

Hulp vragen en accepteren van vrienden en collega’s is moeilijk, maar van je partner of familie is het vaak veel makkelijker. Zo vraag ik Dennis ook veel makkelijker iets voor me te doen. Maar daarmee belast ik hem, ongewild, wel meer. Als er iemand voor mij komt koken, betekent dat dus ook dat Dennis geen boodschappen hoeft te doen, te koken en af te wassen. Dat hij na een lange werkdag, en zorgen voor en om mij, ook even rust heeft. En dan kan Dennis dus ook even gewoon mijn vriendje zijn, in plaats van mijn mantelzorger.

Dus, gewoon JA zeggen als iemand hulp aanbiedt. Vraag een van die mensen die zei ‘laat maar weten als ik iets kan doen’, bijvoorbeeld om boodschappen voor je te doen. Je zult zien dat het je veel oplevert!

Vind jij het ook moeilijk om hulp te vragen? Laat tips gerust achter in de reacties!