Author Archive

Na een onrustig nachtje slapen hing er vanmorgen een enorme donderwolk boven mijn hoofd. Er gingen zo ongeveer 10 miljoen gedachten door mijn hoofd en was kwaad op Winnock, de mensen daar, op mezelf, op de muis die ik vanmorgen op 2 meter afstand van me zag lopen en die zelfs een

Vanmorgen niet met een maar met twee verkeerde benen uit bed gestapt. Ontzettend gehaast om vervolgens een kwartier te vroeg te zijn. Met in mijn hoofd dat we eerst een sessie in de groepsruimte hadden en ik dus even kon oefenen met achteruitgezakt zitten 😉 Maar nee, we gingen meteen sporten. Daar

Afgelopen vrijdag ben ik om 20.45u in bed gekropen omdat ik geen boe of bah meer kon zeggen! Wat een vermoeiende en intensieve eerste week was het geweest. Het vooruitzicht dat ik zondag 5 kilometer zou gaan hardlopen bij de Utrecht Marathon leverde me dan ook al heel de week wat stress op.

    Morgen meer maar voor nu beschrijft dit precies hoe ik me voel!     Lees ook over dag 1 bij Winnock … en dag 2 … en dag 3 … en dag 4 Vanaf maandag 16 maart volg ik een lang intensief programma van 3 weken bij Winnock. Ik ben

Na mijn shotje Herceptin gisteren wilde ik ’s avonds niets liever dan een slaappil nemen en heerlijk in een diepe coma raken. Maar: dan zou ik vandaag fitter zijn en dat helpt niet bij het krijgen van een realistisch beeld van wat ik op dit moment kan. Dus mijn Zopiclon toch maar

Vandaag een halve dag Winnock met op mijn vrije middag mijn driewekelijks shotje Herceptin. Een kort verslag, want de drie letters M, O en E beschrijven niet afdoende hoe ik me voel op dit moment. Wel wil ik voor mezelf even opschrijven wat ik heb geleerd vandaag, en jullie mogen weer meelezen

Vanmorgen verzuchtte ik dat ik alweer naar Winnock moest, ik was zo ontzettend moe. Ik wilde niets liever dan me daar helemaal aan overgeven door onder een dekentje op de bank te gaan liggen. Ik besefte me meteen dat dit ontzettend kenmerkend is voor het patroon waarin ik vastzit: namelijk één dag

Dag 1 van het re-integreren bij Winnock was confronterend, vermoeiend en emotioneel. Ik, die echt nooit hoef te huilen als ik over mijn ziekte praat, kon vandaag twee keer de waterlanders niet tegenhouden. Het begon bij de eerste sessie waarin we onze doelen gingen vaststellen. De mevrouw die voor mij aan het

Als je kanker hebt: lees je dan ervaringsverhalen van anderen of niet? Ik doe het wel. Ik vind er herkenning in, wat me helpt in mijn eigen verwerkingsproces. Ik ben toeschouwer van andermans verhaal, maar door de herkenning voelt het soms als mijn eigen verhaal, wat me ook ruimte geeft voor mijn

Ik had nooit gedacht dat ik het ooit zou zeggen, maar ik doe het nu toch: “Hardlopen is leuk!” Als ik vroeger een hardloper voorbij zag komen – rood hoofd, bezweet en een pijnlijk gezicht – bedacht ik me grijnzend wat een vreselijke sport dat was en hoe fijn het was dat ik dat mezelf