Author Archive

Vorig jaar in oktober kreeg ik mijn eerste chemo. Als ik nu terugdenk aan die tijd, denk ik vooral aan de misselijkheid, die bij mij bij de AC-kuren heftig was. Ik werd echt al misselijk als Dennis rondliep in huis, omdat dat voelde alsof het hele huis schudde. Toen mijn moeder eens begon met

Ik zit nu, maandagochtend, nog heerlijk na te genieten van een paar heel fijne dagen! Donderdag moest ik namelijk proberen op tijd naar huis te komen van werk omdat Dennis een verrassing voor me had…Nu houd ik eigenlijk helemaal niet van verrassingen, want ik kan niet zo goed tegen onvoorspelbaarheid en tegen

Men neme: – 8 jonge vrouwen die kanker hebben (gehad) – het mooie inloophuis Cabane in Utrecht – een middag die je de ‘Bond-girls’* noemt – heel veel verse en lekkere ingrediënten – 6 recepten voor tapas – lieve dames van Cabane die goed begrijpen wat wij met de Bond-girls willen – glaasjes wijn, water,

In het NPO-programma ‘De Wandeling’ van 20 september, wandelt Arie Boomsma met Laura Maaskant (20 jaar). Op haar 15e wordt er een zeldzame vorm van kanker bij haar vastgesteld en drie jaar later blijkt ze uitzaaiingen te hebben en is ze niet meer te genezen. Ze heeft een geringe levensverwachting en heeft

Aangezien ik deze blog ook ben begonnen om updates te delen over hoe het met me gaat nu een update over mijn pijnlijke arm 😉 Sinds mijn okselkliertoilet (=verwijderen van lymfeklieren in de oksel) heb ik last van mijn arm en schouder. De beweeglijkheid is niet optimaal, ik kan mijn arm niet helemaal strekken en

Vandaag was het eindelijk zo ver: de presentatie van IK, het fotoboek waar ik ook in sta. De boodschap achter dit integere fotoboek is dat er meer is dan het hebben van borstkanker. Dat er kracht voor nodig is om verder te gaan tijdens maar ook ná de borstkanker. Dat je ook

Baal jij wel eens van de zogenaamde “sleur”? Van de alledaagse routine, die zo gewoon is geworden dat het vervelend is? Dat alles voorspelbaar is? Alles gaat zijn gangetje, je hebt alles goed voor elkaar en vraagt je af: “Is dit het nou?” Je bent zeker niet de enige. Ik lees geregeld over dat mensen

grens (de; v(m); meervoud: grenzen): denkbeeldige, scheidende lijn: een staatkundige grens; de grenzen overschrijden (of: te buiten gaan) te ver gaan. Dat is de definitie die de Van Dale geeft als ik het woord “grens” intyp. Wat je met grenzen kunt, dat staat er niet bij. Terwijl ik als borstkankerpatiënt heel vaak te maken

“Het is toch niet goed.” Twee paar meelevende ogen kijken me aan. Ik staar verbijsterd terug. “Maar dat kan niet, ze is pas 25!”, zegt mijn vriend en hij begint te huilen. “Wat zijn haar kansen?” vraagt hij dan. “Ongeveer 60 tot 80% van de patienten met borstkanker overleeft de ziekte”, antwoordt

“Het eerste half jaar wordt het zwaarst”, zegt mijn oncoloog. 24 weken chemotherapie en daarna een borstamputatie met okselkliertoilet. Het lijkt eindeloos lang. Een half jaar, ik kan het me bijna niet voorstellen. “De behandelingen die daarna komen, die bespreken we later wel. Stap voor stap.” Dus begin ik met mijn eerste