Blij dat de zomer voorbij is!

Ik ben blij dat het weer herfst wordt! Lekker ’s avonds de kaarsjes aan, warme chocolademelk drinken, genieten van de mooie herfstkleuren en thuis mijn dikke sokken aan. De collecties in de winkels zijn helemaal mijn smaak met kleuren als bordeauxrood, en ik kan weer lekker onder mijn dekentje kruipen op de bank.

Met mijn nieuwe herfstjas en hoedje 🙂

Maar het is niet alleen om deze redenen dat ik blij ben dat het weer herfst wordt. En ook niet alleen omdat ik warmte minder goed kan verdragen sinds ik in de overgang zit door de anti-hormonale therapie waardoor ik last heb van opvliegers en het vooral ’s nachts erg warm heb.

Ik ben meer blij dat deze zomer voorbij is dan dat de zomer voorbij is. Ik heb te veel gemist deze zomer. Eten op het terras, dagjes naar het strand, fietstochtjes maken, zomerfestivals en bikini’s.

In plaats daarvan had ik het vooral warm op mijn zolderverdieping, kon ik niet lekker slapen doordat ik alleen op mijn rug kan liggen, kon ik niet in bikini, en mocht ik niet fietsen. Had ik een 5-daags all-inclusive verblijf in het ziekenhuis, waar de service wel goed was maar het eten echt niet aan te raden. Was mijn populairste dagje uit een uitstapje naar de plastisch chirurg en heb ik meer pijnstillers dan ijsjes en wijntjes binnen gekregen.

Het was ook een zomer waarbij ik elke week op Facebook berichten over geweldige Heppie-kampen langs zag komen (alweer mijn 2e zomer zonder Heppie!), foto’s van de eerste JRP Conference die ik moest missen, berichten over zonnige festivals en vakanties naar exotische bestemmingen.

Dus gisteravond was ik eventjes verdrietig. Ik voelde me onzeker, een beetje jaloers maar vooral verdrietig. Op zo’n moment heb ik het gevoel dat ik de saaiste persoon ever ben. Ik voelde me schuldig omdat Dennis door mij ook een saaie zomer had, ook al heb ik hem een week op vakantie naar Spanje gestuurd (waar hij gelukkig voor twee genoten heeft). En dat allemaal vind ik dan weer heel oppervlakkig en ondankbaar van mezelf, want waar gaat het in hemelsnaam over?!

Maar ik kan het niet helpen dat ik ook gewoon normaal wil zijn en mis op zo’n moment de vanzelfsprekendheid van mijn leven van voor borstkanker. Gelukkig duurt zo’n bui niet lang en voel ik me al stukken beter nadat ik mijn gevoelens heb uitgesproken. Juist daarna lukt het me beter om te denken aan de fijne momenten die er zeker ook waren deze zomer: zoals tijd met familie en vrienden, naar de film en lekker uit lunchen en natuurlijk opnames voor Je Zal Het Maar Hebben. En de zomer voordat ik borstkanker kreeg was ook zo volgepland waardoor ik er zeker niet optimaal van heb kunnen genieten. En ach, wat is normaal eigenlijk, ik kom er steeds meer achter dat dat helemaal niet bestaat. En mooie foto’s en blije Facebookberichten zijn ook maar een klein deel van iemands echte leven.

Dennis en ik moeten maar echt maar werk gaan maken van die boobietrip! Gewoon als het hier winter is naar Curaçao en dan zomer 2.0 vieren! Ik kan niet wachten om in bikini op het strand te liggen!

Love my new outfit! 🙂