“Wat heb ik van mijn kind geleerd”

Mijn moeder en ik stonden laatst in de Margriet! Het artikel vind je hier. Maar hoe kwamen we hier nu bij?

Het is een warme middag in augustus. Ik ben vier weken geleden geopereerd. Dennis is een weekje naar Spanje en aangezien ik niks zwaarder dan een halve kilo mag tillen zorgen mijn moeder en stiefvader voor me. Ik zit achter de computer en lees op Facebook een oproepje van een journaliste van Margriet.

“Mam, bij de Margriet zoeken ze moeders of vaders die willen vertellen wat ze van hun kind hebben geleerd. Dat is misschien wel iets voor ons.”

“Moet ik dan op de foto? Word ik dan opgemaakt? Dat durf ik niet hoor!”

“Jawel joh, dat is toch leuk, en dan hebben we ook eens een mooie foto van ons samen”

“Moet ik mijn bril dan af? Dat wil ik niet hoor!”

“Nee joh mam, dat hoeft toch niet. Zal ik ons opgeven? Wel bijzonder toch, kun je vertellen wat je van me hebt geleerd. We leveren vast een interessant verhaal op: een moeder met een dochter die al op 25-jarige leeftijd borstkanker kreeg.”

“…”

” Zal ik mailen dan? We moeten dan even in een paar regels iets over onszelf vertellen en jij alvast over wat je dan van mij geleerd hebt.”

“Dat weet ik niet hoor. Wat heb ik van jou geleerd? Tsja.”

“Maham! Je hebt toch wel wat van mij geleerd? Weet ik veel, dat het leven ineens kan veranderen? Of dat het gaat om ervaringen en niet om spullen? Dat het goed kan zijn emoties te tonen?”

“Hmm” zegt mijn moeder, met een vertwijfelde blik.

“Lekker dan mam! Je hebt toch wel wat van mij geleerd!”

“..” (mijn moeder is niet overtuigd…)

“Nou, ik vind het wel leuk om een mooie foto van ons te laten maken. Kom, ga even zitten en typ even wat je van mij geleerd hebt”, zeg ik.

Mijn moeder gaat achter de computer zitten, zet haar bril goed op haar neus en kijkt moeilijk naar de computer.

“Nou ik laat je wel even hoor mam!”, verzucht ik. Ik ga even in de tuin zitten en uiteindelijk heeft mijn moeder het volgende geschreven:

“Ik heb geleerd dat ik een echte moeder ben voor mijn kinderen. Ik zag mezelf altijd meer als een doe-moeder, Sluit mailtjes ook altijd af met mijn naam, niet met mam of mama. Dat ik een zorg-moeder ben, wist ik al. Ik weet nu ook dat ik in moeilijke omstandigheden rustig blijf. Je weet namelijk nooit van tevoren of je dat kunt. Ik weet nu dat ik het kan en dat is heel fijn om te weten. Mijn grootste les? Ik weet nu dat mijn kinderen mij echt als een moeder zien!”

In het uiteindelijke artikel is de kop “Van mijn dochter leerde ik dat het goed is emoties te tonen” en vertelt mijn moeder meer over hoe zij het heeft ervaren dat haar dochter op 25-jarige leeftijd borstkanker kreeg. Benieuwd naar het uiteindelijke artikel? Lees het hier!

Foto gemaakt door http://www.rachel-photography.nl/