Update: 44 dagen na diagnose

Lieve allemaal,

Hier weer een mailtje om jullie te laten weten hoe het gaat. Kan ik daarmee ook meteen reageren op alle berichtjes die ik nu nog onbeantwoord heb gelaten. De dagen gaan snel voorbij en in korte tijd maak ik veel mee (ik kom tijd te kort! echt!), dus ik heb weer heel wat te vertellen. Ik heb weer heel erg genoten van al jullie lieve berichtjes en kaartjes. Deze week ontving ik zelfs een grote ballon, die nog steeds erg gezellig op mijn zolder hangt.

Zoals ik jullie in mijn vorige mail vertelde was de zwarte week best pittig omdat ik zo misselijk was. De grijze week gaat gelukkig een heel stuk beter, en als ik mocht kiezen, zou ik er ook liever een ander kleurtje aan geven, oranje bijvoorbeeld! Ik heb een heel fijne week gehad, zeker ook omdat mijn vader er was. Daar was ik erg blij om! Eveneens deden de vele fijne en gezellige uren die ik heb doorgebracht met familie, Dennis en vrienden me erg goed. Ik kan echt heel erg genieten nu van heel gewone dingen. Ik ben ook niet meer misselijk, kan gewoon eten, en ga er veel op uit, bijvoorbeeld een uur wandelen of wat leuks doen zoals even winkelen. Ik heb last van allerlei kleine kwaaltjes, zoals vervelende plekjes in mijn mond, maar dit is nog goed te doen. Wel ben ik heel moe, en dat is soms frustrerend, als ik van alles wil doen, maar daar soms te moe voor ben! Maar toen ik hoorde dat ik borstkanker had en chemotherapie zou krijgen, had ik niet gedacht dat ik mijn leven voor een groot deel zo gewoon kon voortzetten, en dat ik me eigenlijk ook zo normaal en zo mezelf zou voelen. Dus in dat opzicht valt het allemaal mee.

Verder was afgelopen week natuurlijk ook het moment waarop mijn haar eraf ging! Omdat het me heel naar leek om op een moment ineens plukken haar in mijn handen te hebben, had ik zelf al besloten mijn hoofd kaal te laten scheren. Als je haar gaat uitvallen, laat je het namelijk meestal alsnog kaalscheren, en mij leek dat ik van die twee moeilijke momenten er maar beter een kon maken. Toen het eenmaal zover was, merkte ik pas hoeveel spanning het met zich had meegebracht, ik was heel zenuwachtig! Gelukkig was de mevrouw van de haarwerkzaak lekker kordaat en zei ze: “Zullen we maar meteen met het moeilijkste beginnen?”. Dus hup, ik in de stoel en meteen de tondeuse erbij (ik kreeg wel nog een kopje thee hoor). Wat ze deed was wel bijzonder, ze begon namelijk achterop mijn hoofd en ging rond terwijl ze mijn haar bij elkaar hield. Zo kon ze in een keer mijn haar eraf halen en mijn nieuwe look onthullen. En eerlijk, dat viel mee! Ik dacht dat ik voor mijn gevoel een heel ander (lelijk) persoon zou worden zonder haar, maar ik zag gewoon mezelf. Ook blijk ik een mooi, rond hoofd te hebben (geen gekke deuken of bulten haha) en ook mijn ogen vallen veel meer op kaal. Maar, vooral, is mijn haarwerk erg goed gelukt! Ik heb al vaker gehoord dat als je het niet zou weten, je niet ziet dat ik een haarwerk op heb. Ik voel me er ook echt mezelf in. En thuis doe ik gewoon lekker een mutsje op, zit heerlijk en staat ook leuk! Mijn eigen haar (heb nu stoppels) valt nog niet uit, en doet ook nog geen pijn. Ben benieuwd wanneer dat gaat gebeuren!

Volgende week donderdag krijg ik mijn 2e kuur. Afgelopen maandag ben ik bij de oncoloog geweest om te bespreken hoe het was gegaan, en met haar heb ik afgesproken dat ik de volgende kuur langer de sterkere medicijnen tegen misselijkheid kan krijgen. Ook krijg ik andere optionele medicijnen tegen misselijkheid, omdat ik veel last had van de bijwerkingen van de medicijnen die ik nu had (sufheid, stijve kaken, rusteloosheid). Dus ik hoop dat de misselijkheid de volgende kuur beter te doen is! Het ziekenhuis heb ik ook eens bezocht voor iets leuks, namelijk een workshop ‘uiterlijke verzorging bij kanker’. Ruim 2 uur lang kreeg ik daar samen met een aantal andere oudere dames (natuurlijk) allerlei tips op het gebied van huid- en gezichtsverzorging. We hebben ons daar stap voor stap onder begeleiding helemaal opgemaakt, en het resultaat was erg mooi! Het allerleukst misschien was de goodiebag die ik meekreeg met o.a.: dag- en nachtcrème, oogpotlood, mascara, bodylotion en nog veel meer. Deze workshops zijn echt een geweldig initiatief, en hulde aan alle vrijwilligers die erbij betrokken zijn. De organisatie heet: ‘Look Good, Feel Better’, en die slogan kan ik helemaal onderschrijven.

Ook ben ik afgelopen dinsdag een paar uur op mijn werk geweest. Dat was heel fijn, en op een gegeven moment bedacht ik me achter mijn computer dat ik heel even was vergeten dat ik ziek ben. Dat soort momenten heb ik ook gehad toen ik bijvoorbeeld uit eten ging met mijn vader, zussen en Dennis en toen ik met mijn vader en Dennis naar het Spoorwegmuseum ben geweest. Leuke dingen doen geeft me energie en helpen me om me even gewoon Marike te voelen. Wel was het lastig op mijn werk om niet te veel tegelijk te willen en te accepteren dat alles nu op een ander tempo gaat. Ik kan wel even een abstract willen schrijven, maar mijn hersens werken toch niet meer zo snel als dat ze deden. Ach, ben ik nu een beetje gemiddeld haha 😉 Ik kijk ernaar uit om volgende week weer op mijn werk te zijn. Maar eerst nog even genieten van vrije dagen en een beetje bijkomen, Ondertussen ook proberen zoveel mogelijk te bewegen (moet eigenlijk weer gaan sporten, maar dat is nog best een stap) en elke dag de eiwitdrankjes die mijn vader heeft meegenomen te drinken, om zo goed mogelijk aan te sterken. Waar ik in de zwarte week nog dacht dat ik nog een chemokuur echt niet zou trekken, denk ik inmiddels: kom maar op. Elke chemokuur is weer een stap dichter bij beter worden!

Omdat ik nog zoveel te vertellen heb, ga ik binnenkort ook een website bijhouden, zodat ik wat meer van mijn belevenissen kwijt kan die jullie dan op eigen initiatief kunnen volgen. Als het zover is, laat ik het weten! In ieder geval bedankt voor jullie medeleven en betrokkenheid. Jullie maken deze periode een heel stuk lichter! Ook is het heel fijn dat jullie me gewoon benaderen zoals jullie altijd zouden doen, en me bijvoorbeeld ook vertellen hoe het met jullie gaat. Want daarin ben ik natuurlijk net zo geïnteresseerd als altijd! Ik ben immers Marike met borstkanker, en niet borstkanker met Marike 😉 Fijn dat jullie er allemaal zo goed mee omgaan!

Liefs, Marike