Genoten in Doorn

Ik zit nu, maandagochtend, nog heerlijk na te genieten van een paar heel fijne dagen! Donderdag moest ik namelijk proberen op tijd naar huis te komen van werk omdat Dennis een verrassing voor me had…Nu houd ik eigenlijk helemaal niet van verrassingen, want ik kan niet zo goed tegen onvoorspelbaarheid en tegen niet zelf de controle hebben (moet je dus nagaan hoe borstkanker krijgen voor mij is geweest!). Na een ochtend sporten bij oncologische fysiotherapie had ik een paar uur gewerkt, en daar een mooie mijlpaal bereikt door mijn eerste artikel voor mijn proefschrift in te dienen (yes!). Nog tegen mijn collega gezegd hoe ik een beetje opzag tegen een druk weekend, onder andere met bezoek in de Achterhoek. Na meer dan 3 uur gewerkt te hebben kon ik van vermoeidheid namelijk niks meer zien op mijn computerscherm dus gauw de bus van de Uithof trotseren en naar huis. Toen ik thuiskwam vond ik allerlei plakbriefjes in de vorm van hartjes op de trap, die me verwezen naar briefjes op de  deur, televisie, op de lamp en tenslotte naar de slaapkamer… waar op de briefjes stond of ik een paar nachtjes weg wilde gaan met Dennis? Toen ik heel voorzichtig de deur van de slaapkamer opendeed, stond Dennis daar, al met zijn koffertje ingepakt en voor mij lagen er alvast wat spullen klaar. Ja natuurlijk wilde ik een paar dagen weg met mijn lieverd!! En hoe zat het dan met het bezoek aan zijn ouders en vrienden?! Nou dat was dus allemaal gepland als dekmantel voor dit weekendje. Ik heb gauw mijn koffer ingepakt, met allemaal andere spullen dan die Dennis had klaargelegd (hoezo eigenwijs?!), en zag ik op tegen een reis naar…. ja, waar gingen we eigenlijk naartoe?! De bestemming bleek Doorn, dus lekker dichtbij.

De briefjes op de slaapkamerdeur

We sliepen in landgoed de Zonheuvel, een mooi hotel in de bosrijke omgeving van de Utrechtse Heuvelrug. Heerlijk rustig hotel, in een rustige omgeving, precies wat ik nodig had, want tegen drukte kan ik niet meer zo goed (ons weekendje weg in Den Haag net na mijn bestralingen was dan ook minder een succes). We zijn het hotel niet veel uit geweest, hebben heerlijk ontbeten en gedineerd in het hotel, zijn in de sauna geweest, Rummikub gespeeld (oh jee en Dennis won! Maar ben vrolijk gebleven), de krant gelezen, televisie gekeken (Expeditie Robinson is toch net wat leuker vanuit een hotelbed), hardgelopen in het bos (ja ja na onze hardloopcursus van 6 weken zijn we nog steeds aan het hardlopen!), tijdschriften en boeken gelezen, in bad geweest, en zaterdag zijn we naar huis Doorn gewandeld waar we ons goed vermaakt hebben tijdens een rondleiding waarin de rondleider veel smeuïge details wist te vertellen over de Duitse keizer Wilhelm II, zijn familie en ons koningshuis. We hebben echt genoten van de omgeving, maar vooral van elkaar. Het was ontzettend fijn om even een paar dagen echt weg te zijn, niet te veel bezig te zijn met de kanker en alle bijwerkingen van de behandelingen, maar gewoon genieten samen, ontspannen en veel kletsen. We konden fijn even gewoon een verliefd jong stelletje zijn. Als je zo jong met kanker wordt geconfronteerd, in een relatief prille relatie (destijds waren we 1.5 jaar samen), dan is het vaak moeilijk om een ‘gewoon verliefd jong stelletje’ te zijn, dus als dat wel lukt, dan genieten we daar ontzettend van. We hebben heel fijne herinneringen gecreëerd in die dagen!

Aan het hardlopen in het bos

Dankjewel lieverd, dat je (alweer!) zo’n leuke en fijne verrassing voor me hebt georganiseerd, dat je precies aanvoelt wat ik nodig heb en wanneer, want je timing kon echt niet beter zijn. Bedankt dat je me zo goed kent, en er altijd voor me bent, ik houd ontzettend veel van jou!

Bij Huis Doorn