Update: 155 dagen na diagnose
Lieve allemaal,
Inmiddels ben ik op de helft van de 12 wekelijkse kuren chemo- & immunotherapie. En… ik ben ook al op driekwart van alle chemokuren in totaal! Hoera! Het einde van dit deel van het traject begint langzaam in zicht te komen. Wat zal ik blij zijn als de chemo erop zit! Nog meer goed nieuws: vorige week heeft mijn oncoloog weer eens lichamelijk onderzoek gedaan en ze kon de tumor niet meer voelen. Ze wist nog goed hoe de tumor aanvankelijk voelde, en ook hoe deze voelde na de AC-kuren (de driewekelijkse kuren) en ze vond echt dat ze hem niet meer voelde. In haar aantekeningen noemt ze het ‘klinisch complete respons’. Dat klinkt toch goed!
Gisteren is het gelukkig goed gegaan met prikken. Dennis had vrij genomen om mee te gaan en dat vond ik erg fijn, maakte me toch een stuk minder zenuwachtig. John was ook mee en die heeft de afgelopen dagen ook veel gedaan in ons huis waardoor het weer lekker schoon en opgeruimd is! De chirurg was aanwezig en zij voelde niks opmerkelijks aan mijn port-a-cath. Samen met een verpleegster hebben ze hem aangeprikt. Dat ging op zich prima, ze kregen wel vocht erin maar geen bloed eruit (dit moet). Gelukkig kon de chirurg met een beetje bewegen van de naald dit wel voor elkaar krijgen. Toen ik bloed terug zag komen klonk er een zeer opgeluchte JAAA van mijn kant. Wat was ik blij! De chirurg weet toch beter hoe zo’n port-a-cath er nu uit zit en hoe deze ligt, aangezien ze hem zelf bij me heeft geplaatst. En een beetje gewiebel met die naald is een stuk beter dan telkens helemaal opnieuw moeten prikken! Maar het blijft gedoe… ik wou dat ze me gewoon een ouderwetse PAC hadden gegeven ipv een kleinere, cosmetisch mooiere (wie kan dat wat schelen??). Er ligt toch nog wel een taak voor de chirurg om het verplegend personeel goed voor te lichten. Het is gewoon jammer, die dagen ziekenhuis stellen verder niks voor als dat prikken gewoon goed zou gaan, dat is het enige dat spanning oplevert. Jammer! Gelukkig is iedereen ontzettend lief in het ziekenhuis, de verpleegsters die mij kenden kwamen allemaal even vragen of het goed was gegaan en de oncoloog kwam ook nog even kijken. Ik ben nog steeds erg tevreden met de goede zorg in het UMC!
Ben ook goed bezig met het sporten (1x per week) en probeer nog steeds elke dag te wandelen. Dit helpt me goed de kuren door! Al blijf ik door de vermoeidheid echt keuzes moeten maken, kan maar 1 of 2 dingen per dag doen. Bijvoorbeeld van het sporten moet ik de rest van de dag bijkomen. Geldt ook voor een paar uurtjes werken, dat is ook erg intensief! Na de operatie en bestralingen kan ik dat pas weer langzaam wat meer gaan opbouwen. Daar kijk ik naar uit 🙂
Bedankt voor al jullie medeleven en ook voor die lieve kaartjes die ik nog steeds ontvang! Van elk kaartje word ik blij!
Veel liefs, Marike
