Update: 203 dagen na diagnose
Hallo allemaal!
Hier een mailtje vanuit Amerika, kan ik meteen antwoord geven op de berichtjes over hoe mijn presentatie is gegaan. De reis woensdag is goed gegaan, lang (met een overstap van 5u) maar Dennis en ik hebben ons weer goed vermaakt in het vliegtuig. Deze keer gelukkig geen megadikke Amerikaan voor me. We hebben nog gevraagd of we weer in de business class mochten, maar helaas! Ach, zo bij het gewone volk in de economy was het ook goed te doen 😉
Eerst even terug naar maandag: mijn laatste chemo! Wat was dat een bijzondere dag! ’s Ochtends was ik er gewoon helemaal zenuwachtig van. Ik had samen met John muffins gebakken en versierd om uit te delen in het ziekenhuis en een feestelijke outfit aangedaan. Dennis en Mark gingen mee. Bij de oncoloog nog even het half jaar chemo geëvalueerd. Natuurlijk heb ik last van de bijwerkingen gehad, maar ik heb gelukkig geen complicaties gehad zoals bloedarmoede, of een opname wegens infectie. Ik heb zelf ook het idee dat ik doordat ik aan het begin van de wekelijkse kuren ben begonnen met sporten, ik het ‘stapeleffect’ van de chemo heb kunnen voorkomen, voelde me aan het eind niet slechter dan aan het begin. Mijn bloedwaarden waren dan ook niet veel veranderd tov de eerste keer dat mijn bloed werd onderzocht. Eenmaal op de dagbehandeling begreep ik dat naast de verpleegster die me altijd prikt (ik wist dat zij op vakantie was) degene die mijn port-a-cath altijd fixeert geen dienst had op de afdeling. Toen maar voor mezelf opgekomen en gezegd dat ik geen twee nieuwe verpleegsters wilde, zeker niet met mijn laatste kuur! Gelukkig kwam toen toch ‘mijn’ verpleegster waardoor ik al helemaal blij werd, en ging het prikken ook de laatste keer goed. En ze vertelde me ook dat ze de nieuwe port-a-caths, degene die ik heb, niet meer gaan plaatsen! En dat ze ze op een iets andere locatie gaan plaatsen, niet zoals bij mij waardoor ze te veel weg kunnen schuiven. Ben blij dat ik op die manier iets voor mijn opvolgers kan betekenen… wat een onding is dat geweest zeg, ben blij dat ie eruit gaat met de operatie! De muffins vielen goed in de smaak bij de verpleging en mijn medepatiënten en hun bezoek, en zelf heb ik er 3 gegeten (hmmm). We hebben er een gezellige laatste kuur van gemaakt! Toen we thuiskwamen, had John een waar feestmaal bereid en hebben we de champagne opengetrokken. Ik ben na mijn kuur van de anti-allergiemedicijnen altijd heel moe en duf, maar deze keer heel hard ertegen gevochten want wilde genieten van deze avond! Ik vond het op deze dag ook eens tijd om een berichtje op Facebook te plaatsen over het feit dat ik borstkanker heb, voelde niet goed (meer) om op Facebook daar niet over te schrijven. Het leverde me heel veel lieve reacties op en dat heeft me erg goed gedaan. Fijn om mezelf te kunnen zijn, ook op Facebook.
Na mijn laatste chemo was het al snel tijd voor Amerika, woensdagochtend vertrokken we. We hadden een (mini-)huisje gehuurd in Austin ipv een hotel, we zaten buiten het centrum dus waren zo hetzelfde kwijt, maar wat was dit leuk! Het was een soort tuinhuisje, in retro/vintage stijl ingericht, echt Amerikaans. Ik zag het eerlijk gezegd niet meer echt zitten een presentatie te geven, was voor mijn gevoel veel te weinig voorbereid en was bang dat ik het niet goed zou doen met mijn chemobrain. Arme Dennis heeft dus veel “ik kan het niet!” moeten aanhoren. Na een relaxte voorbereiding vrijdag in een superleuk koffietentje zag ik het al iets meer zitten, en uiteindelijk heb ik mijn presentatie gegeven en was ik nog tevreden ook! Echt een heel fijn gevoel, en was ook wel echt trots op mezelf. Na een half jaar ziektewet en 4 dagen na mijn laatste chemo, is het toch maar mooi gelukt om zoiets voor mijn werk te kunnen doen. Die avond zijn we gaan eten met oud-collega’s uit Nijmegen en collega’s uit Utrecht, was erg gezellig. Zaterdag ben ik naar een ‘Ins and Outs of Publishing’ en nog naar 2 symposia geweest, dus heb toch nog wel wat gezien van het congres.
Inmiddels zijn we in College Station aangekomen en gaan onze 1.5 week relaxen beginnen. Zal morgen wel een gekke dag worden, de eerste maandag waarop ik niet naar het ziekenhuis hoef! De operatie probeer ik maar zo min mogelijk aan te denken. Dat gaat hier, met alle leuke afleiding, in ieder geval beter dan dat dat thuis was gegaan. We gaan er een fijne vakantie van maken samen 🙂
Liefs, Marike
