Update: 222 dagen na diagnose

Hoi allemaal,

Nu een berichtje van mijzelf. Omdat mijn herstel na de operatie heel voorspoedig verliep en mijn drains er gisteren al uit mochten, mocht ik gisterenmiddag al naar huis! Heb vannacht dus fijn weer in mijn eigen bed geslapen. Al viel het nachtje ziekenhuis ook mee. Was wel blij dat ik oordopjes mee had genomen want mijn buurvrouw op mijn kamer in het ziekenhuis snurkte ontzettend!

De operatie is goed gegaan. Was wel zenuwachtig, maar we moesten donderdag al vroeg in het ziekenhuis zijn en daarna ging het allemaal zo snel dat ik gelukkig niet veel tijd had om zenuwachtig te zijn. Weer allemaal heel lieve mensen in het ziekenhuis, aardig druk zo op de operatiekamer, er stonden zeker 10 mensen! Ze gaven aan hun best te doen er deze keer met de narcose enzo een betere ervaring dan de vorige keer van te maken. Ik kreeg dan ook een andere soort narcose en preventieve medicatie tegen de misselijkheid. Toen ik wakker werd op de uitslaapkamer voelde ik me dan ook heel anders! Ik was vrij snel helder en alert en dat was zo’n verschil. Heb op de uitslaapkamer maar meteen even gekeken naar de wond en dat viel mee. Later op de dag werd ik toch weer misselijk dus heb uiteindelijk nog extra medicatie gekregen.

Eenmaal thuis ging het eigenlijk goed en had ik weinig pijn. Totdat mijn spastische darm flink ging opspelen en ik ontzettende buikpijn kreeg. De pijnstillers die ik had gekregen, bleken niet goed geschikt voor mensen met een spastische darm dus na overleg met het ziekenhuis ben ik daar maar mee gestopt. Tot nu toe gaat het met paracetamol ook. Stom dat ik dan uiteindelijk het meeste last van mijn buik heb na zo’n operatie!

Had niet verwacht zoveel opluchting te voelen na de operatie. Ik heb hier zolang naar toegeleefd. Merkte de laatste weken (zonder behandeling) dat het me best angstig maakte en dat het me rust geeft nu die borst weg is. Oké ik word er niet blij van als ik in de spiegel kijk, maar het valt ook (nog) wel mee. Ik probeer er maar aan te wennen.

Nu lekker rustig aandoen. Moet een aantal keer per dag een aantal oefeningen doen voor de beweeglijkheid van mijn schouder. Die doe ik maar braaf want merk nu al dat het echt nodig is, kan nog weinig met mijn arm. ’s Nachts slapen is niet zo’n succes, kan natuurlijk alleen op mijn rug slapen en heb mijn arm op een kussen. Dus ben aardig moe! Er wordt goed voor me gezorgd gelukkig.

Bedankt voor alle kaartjes en berichtjes, Dennis heeft er in het ziekenhuis een heel aantal voorgelezen en later ikzelf weer. Lief dat jullie zo aan me denken!

Heb nog veel meer te vertellen want het was een heel avontuur, maar krijg pijn in mijn arm van het typen dus ik stop ermee.

Liefs!