11e keer vullen van tissue expanders
Vanmiddag ging ik alweer voor de 11e keer naar het Antonius voor het vullen van mijn tissue expanders. ExpanderS inderdaad: vandaag is na maanden ook de preventieve kant weer eens gevuld! Het was door congressen e.d. op donderdagen al 2.5 week geleden dat ik voor het laatst was geweest. Dat was wel even heel fijn, want ik was goed hersteld en pijnvrij. Raar dat dat alweer bijzonder is, ook hier ben ik weer aan gewend raakt.
Aan mijn bestraalde kant begint de huid inmiddels wat dun te worden en ik wil natuurlijk niet dat de expander door de huid heenkomt. Dus de plastisch chirurg dacht wel dat dit de laatste keer vullen was. Voor mij is de grootte van mijn borsten zo oké, maar de siliconen zijn wel wat kleiner dan mijn expanders nu. Het liefst wil de chirurg dus overvullen met 50 cc. Maar dat gaat hem waarschijnlijk dus niet worden. Nu 2 weken herstellen en dan kijken we dan of er nog iets mogelijk is, of dat we het risico niet moeten nemen om het na dit lange proces op het laatst alsnog te verpesten en dus te stoppen. De operatie waarbij de expanders verwisseld worden voor siliconen prothesen kan dan minimaal 2-3 maanden later plaatsvinden.
Ik dacht vanmiddag: ik probeer toch weer eens de Oxycodon. Na 10 weekenden pijn in de afgelopen maanden was ik wel toe aan een beetje rust. Maar ik was een kwartier na inname al hartstikke misselijk. De busrit was dan ook niet zo’n succes. Gelukkig was Dennis mee en die kneep in mijn been, op de een of andere manier helpt dat om de aandacht van de misselijkheid af te leiden.
Misselijk zijn in de bus is echt niet fijn!
Ik heb wel nauwelijks pijn op dit moment door de Oxycodon, ibuprofen en paracetamol, maar ik ben er nog steeds niet uit wat nu beter te verdragen is: pijn of misselijkheid. Hopelijk neemt de misselijkheid wel af als mijn lichaam weer even aan deze medicijnen gewend is. En kan ik een beetje slapen vannacht!
Maar eerst: Expeditie Robinson. Toch een beetje traditie na het vullen op donderdag 🙂
Deze quote vind ik heel inspirerend 🙂
Hee meissie. Ik neem mijn petje, nee mijn pet af voor jouw doorzettingsvermogen. Steeds maar weer gaan, terwijl je weet dat er daarna weer pijn is. Een KANJER ben je. ❤️❤️❤️
Misselijk zijn is vreselijk, maar vooral in de bus! Lekker weekend bijna. Take care xxx
Marike, ook al ben ik een stuk ouder, ik kan je oma zijn (zou ik wel willen) haaa… kan ik van je leren. Ik vind dat ik ook sterk moet zijn en zeg dan, angst is een slechte raadgever ! Stop het zover mogelijk weg en probeer er niet aan te denken en te genieten van de dag.
Jij geeft mij ook die kracht, door jouw blog en uitspraken, dank je wel.
Verder veel sterkte en kracht gewenst, jij bent een topper !