Borstreconstructie: second opinion in Maastricht

Eerder vertelde ik al over het proces rondom borstreconstructie in deze en deze blog. Na mijn second opinion heb ik mijn keuze wat betreft mijn borstreconstructie gemaakt!

Maar eerst zal ik vertellen hoe de afspraak verliep. Deze technisch gezien third opinion (na een eerder bezoek aan een pc in het UMC vorig jaar), vond plaats in Maastricht. Deze keer had ik naast Dennis ook mijn ouders meegenomen. Met zo’n belangrijke beslissing, en als je zoveel informatie krijgt, is het fijn als er mensen meegaan die meeluisteren. Mijn moeder is inmiddels volleerd notuliste en mijn vader, met zijn achtergrond in de medische wetenschap, luistert toch ook net weer anders mee.

We kwamen daar op Bevrijdingsdag, bij een Pools-Duitse arts die het gesprek opende met: “jullie durven wel, op Bevrijdingsdag naar een Duitser!”. Wij vroegen ons af of hij dat nou heel de dag bij elke patiënt gezegd heeft…

Nadat hij kort een aantal vragen had gesteld, ging ook hij even kijken of er ergens wat vet te halen valt bij mij 😉 Nu ben ik best tevreden met mijn lichaam, maar als iemand dan zucht en telkens ‘hmmmm’ zegt, en vervolgens benoemt dat op plekken waar bij bijna alle vrouwen wel weefsel te halen is voor een reconstructie het zelfs bij mij niet mogelijk is, daar word je toch niet echt blij van. Weer zo’n fijne bevestiging dat je als 27-jarige gewoon helemaal niet in die spreekkamer hoort te zitten. En ben ik doordat ik gezonder ben gaan eten en (veel) meer ben gaan bewegen in mijn beste shape ooit, nu had ik best wat extra kilootjes kunnen gebruiken…

Enfin, vanuit mijn billen was wel mogelijk, met de opmerking dat ik dan wel platte billen zou krijgen. Nu was ik al wat huiverig voor deze methode (SGAP/IGAP) vanwege het feit dat er 2 operaties moeten plaatsvinden van ieder een uur of 10, met een lang herstel. Maar platte billen… Nee, toen verloor ik wel het laatste beetje enthousiasme voor deze methode. Mijn borsten gaan nooit meer worden zoals ze waren. Ze worden gevoelloos, onnatuurlijker. Maar als dan ook nog mijn billen (waar ik best blij mee ben) veranderen, dan ben ik wel dubbel de sjaak voor mijn gevoel.

We hebben de rugspiermethode ook besproken. De arts benoemde dat, tenzij je topsporter bent of sporten als klimmen beoefend, je echt prima zonder de rugspier kunt leven. Dit heb ik inmiddels toch vaker gehoord. Dus wat mij betreft is het toch een betere back-up optie dan de SGAP (bilweefsel), omdat de operatieduur korter is en (wat mij betreft) minder ingrijpend qua uiterlijke veranderingen aan mijn lichaam.

Dus ik vroeg de beste man hoe hij erover dacht om ondanks dat ik bestraald ben toch een tissue expander te plaatsen. Helemaal in het begin had hij al duidelijk gezegd dat ze na bestraling nooit tissue expanders plaatsen omdat ze er te veel ellende van zien. Ik wilde dan natuurlijk weten wat voor ellende en wat het risico op complicaties dan daadwerkelijk is. En natuurlijk wat die complicaties dan inhouden. Zijn ze op te lossen? Daarover legde hij meer uit. Bijvoorbeeld het risico op een infectie is verhoogd na bestraling. Maar een infectie kan met antibiotica bestreden worden. Een ander risico is dat de huid niet voldoende kan oprekken. Maar ik heb (en wil) een kleine cup dus dat scheelt. Het lijkt erop dat het risico op complicaties ongeveer 50% is. Waarbij dus sommige complicaties te verhelpen zijn en niet direct tot een mislukt resultaat leiden. Daarnaast is dit een algemeen cijfer. Dit zal worden beïnvloed door persoonlijke factoren zoals roken en overgewicht, maar ook door hoe erg de huid onder de bestraling geleden heeft. En de expertise van de arts zal misschien ook meespelen.

Ik heb hem verder nog aan de tand gevoeld over nieuwere ontwikkelingen zoals BRAVA, Alloderm en lipofilling. Tsja, je bent voorbereid of je bent het niet 😉

Om het toch nog een beetje kort te houden: jullie kunnen inmiddels wel raden dat ik toch ga kiezen voor een tissue expanders + siliconen, en aan mijn preventieve kant directe reconstructie met siliconen. Ik ga het gewoon proberen… met als plan B de rugspiermethode. Mocht het mislukken dan heeft het me dus tijd en ongemak gekost, en dan zal ik daar ook vast erg van balen, maar dan zijn er nog steeds opties mogelijk. Ik begin dus met de minst ingrijpende weg!

De keuze voor de arts was voor mij snel gemaakt. De arts in Nieuwegein kwam op mij veel meer ervaren en deskundig over. Hij toonde zich veel meer betrokken bij mij als persoon. Ook had ik het gevoel dat zijn lat hoger lag, dat hij echt streefde naar het zo mooi mogelijk te maken. In plaats van de arts in Maastricht wiens doel was dat mijn borsten in decolleté er goed uit komen te zien, had ik bij de andere arts het gevoel dat hij meer moeite zou doen om echt tot een mooi eindresultaat te komen. Daarnaast moet ik voor het vullen van de tissue expander wel een aantal keer naar het ziekenhuis, en dan vind ik Maastricht toch niet zo praktisch. Een laatste reden is dat de arts in Nieuwegein eerst met mijn bestraalde kant wilde beginnen, en afhankelijk van hoe dat gaat bij de andere borst een directe reconstructie. Terwijl de arts in Maastricht het andersom wilde doen, wat ik echt heel onlogisch vind…

26 mei gaan Dennis en ik weer naar Nieuwegein. Ik hoop heel erg dat ik in de zomer dan geopereerd kan worden om de expander te laten plaatsen. Ik ben namelijk net eindelijk weer lekker aan de slag met mijn PhD en in de zomer mis ik het minst op de universiteit. Hopelijk lukt dit qua wachtlijst enzo, of kan hij mij er ergens tussen proppen als ik hem lief aankijk 😉

Het luchtte enorm op om de keuze gemaakt te hebben. En ook om eens niet (meteen) voor de moeilijkste weg te gaan en een risico te nemen. Het idee straks weer twee borsten te hebben is wel heel gek. Kon ik me eerst niet voorstellen hoe het is om een borst te missen, nu is dat zo gewoon dat ik twee borsten weer een gek idee vind. Ik heb er onwijs zin in, en kan niet wachten tot ik samen met Dennis ergens op een mooi strand in een belachelijk dure bikini lig met mijn ‘foobies’ (fake boobs). We hebben onszelf namelijk een reisje naar een schandalig luxe oord beloofd als dit allemaal achter de rug is, door Dennis al liefdevol “boobietrip” genoemd. Helpt voor mij ontzettend, om een fijn reisje in het vooruitzicht te stellen als ik behandelingen moet ondergaan 🙂

Hier zie ik ons wel liggen…