Eerste controle bij de plastisch chirurg

Vanmorgen ben ik voor het eerst op controle geweest bij de plastisch chirurg, bijna twee weken na mijn operatie. Best gek om daar weer te zijn nadat ik er vijf nachten heb gelegen. Ik ben nog maar weinig in dat ziekenhuis geweest, omdat ik al mijn andere behandelingen in het UMC heb gehad. Dus erg vertrouwd is het nog niet.

Er werd weer gefilmd voor Je Zal Het Maar Hebben, voor een van de dagboekfragmentjes die onderdeel vormen van het programma. Dat houdt in dat er één iemand komt filmen en dat ik zelf kort vertel wat er gaat gebeuren, in plaats van dat ik praat met Tim Hofman.

Van tevoren twijfelde ik wel over of ik wilde dat mijn nieuwe borsten in aanleg gefilmd zouden worden. Maar uiteindelijk bedacht ik me maar hoe fijn ik het gevonden zou hebben om van tevoren te zien hoe een borstreconstructie en preventieve amputatie met tissue expanders in zijn werk gaat. Dus mijn eigen schaamte maar opzij gezet en alles laten filmen.

We waren direct aan de beurt (wat zeg ik, zelfs 5 minuten te vroeg), terwijl we de vorige twee keren bijna 3 kwartier hebben zitten wachten. Achja, met camera’s erbij gaat het toch allemaal wat sneller? De plastisch chirurg heeft de tape die over de littekens zat weggehaald (verder had ik geen pleisters meer). Hij vond het er goed uitzien en zei dat de wondgenezing heel voorspoedig verliep. Dat vind ik zelf ook, het ziet er heel netjes uit. De littekens zijn mooi onderhuids gehecht en aan de kant waar ik al een borstamputatie gehad heb, is hetzelfde litteken gebruikt.

Omdat het er goed uitzag en ik me verder ook goed voel, stelde de plastisch chirurg voor om alvast wat te vullen. Omdat ik bestraald ben heb ik meer risico op kapselvorming en daarom is het vullen ook goed. Wel even omschakelen omdat ik dit helemaal niet verwacht had, maar natuurlijk hartstikke fijn dat het meteen kon!

Het vullen van tissue expanders is een fascinerend proces. Tissue expanders zijn een soort ballonnetjes waarin een vulventiel zit. Met een magneetje zoekt de plastisch chirurg dit vulventiel op, om vervolgens met een holle naald een steriele zoutoplossing in de expander te spuiten. Bij mij begint hij telkens rechts, aangezien ik daar bestraald bent en die kant het hele proces zal bepalen. Bij 35cc begon ik het goed te voelen en daarom is hij daar gestopt. Links heeft hij ook 35cc gevuld, en dat betekent dat ik dus alweer iets grotere borsten heb dan na de operatie (toen was er 50cc gevuld).

Niet mijn borsten, deze foto komt van: https://www.kanker.nl/bibliotheek/borstreconstructie/verschillende-vormen/720-expander-methode

Het vullen zelf was eigenlijk nauwelijks pijnlijk doordat de huid daar aardig gevoelloos is. Ook had ik al pijnstillers genomen van tevoren (die neem ik nog omdat ik na de operatie nog steeds wel pijn heb). Daarna voelde ik wel gauw de druk, en voelt het nog meer alsof er een strakke band om mijn borsten zit. Logisch ook, want de borstspier en huid worden nu weer een beetje meer opgerekt. Ik heb nu wel deja-vu’s aan het verstellen van mijn beugel vroeger..

Nog een plaatje van het vullen van de tissue expanders

Dus al met al was het een vermoeiend dagje, en voel ik me nu ook niet zo fijn door de pijn en ongemak na het vullen. Mijn rug doet pijn en met een rechte rug zitten kost me veel moeite (maar is wel belangrijk, anders krijg ik nog meer last van mijn rug). Gelukkig heb ik een rustig avondje voor de boeg. Volgende week donderdag heb ik een nieuwe afspraak met de plastisch chirurg en afhankelijk van hoe het nu verloopt, zal hij dan weer opnieuw vullen! Fijn om dat zoveel mogelijk te doen tijdens de 6 weken die ik toch al thuis ben.. En ik weet natuurlijk waar ik dit voor doe, zodra ik dat even vergeet stel ik mezelf voor in bikini op een mooi wit strand en dan kan ik er weer tegenaan!