Nothing is impossible
Maart 2014:
Een presentatie geven op een internationaal congres in Amerika 4 dagen na mijn laatste chemo: CHECK
In Austin (Texas, USA) met pruik en met opgeblazen chemo-hoofd
Juni 2016:
9 dagen na mijn spoedoperatie een presentatie geven op een zelf georganiseerd symposium: CHECK
In Utrecht in mijn nieuwe outfit waarin je het minst die stomme borstband ziet 😉
Beide keren mogelijk gemaakt door lieve mensen om mij heen. Zoals vandaag mijn mede-organisator die ontzettend veel gedaan heeft en een andere collega die mij gehaald en gebracht heeft met de auto 🙂
Iets met: “Nothing is impossible. The word itself says: I’m possible”. Dus met een trots gevoel ga ik nu heerlijk slapen! Ik ben kapot, maar voldaan 🙂
6 reacties op “Nothing is impossible”
Lieve Marike, wij waren er vandaag bij. Heel trots, blij en opgelucht dat het je is gelukt. Dikke kus😘
Toppertje! 😙
Trots en verwondert lees ik hoe je ook dit weer flikt!
Trots en verwonderd lees ik hoe je ook dit weer flikt!
Wat een kanjer ben jij!
Beste Marike, ik wil je via deze weg laten weten dat jouw blog mij heel veel steun en kracht geeft. Hoe jij omgaat met deze ziekte, er steeds maar weer het beste ervan probeert te maken maar ook je kwetsbaarheid tonen, is bewonderenswaardig en een goed voorbeeld voor mij. Ook leef ik heel erg met je mee, en vind ik het behoorlijk rot voor je dat je laatst weer geopereerd moest worden.
Zelf ben ik 28 jaar oud en kreeg in januari van dit jaar de diagnose borstkanker (ben net klaar met de neo-adjuvante chemo’s) . Ik kan me heel erg vinden in de dingen die je schrijft en dit geeft veel steun. Het feit dat je nog steeds helemaal gaat voor je PhD motiveert mij om niet op te geven en toch die masterscriptie te gaan schrijven.
Blijf zo doorgaan!