Bookreview: De dag dat ik doodging (Tania Bongers)

Als je kanker hebt: lees je dan ervaringsverhalen van anderen of niet? Ik doe het wel. Ik vind er herkenning in, wat me helpt in mijn eigen verwerkingsproces. Ik ben toeschouwer van andermans verhaal, maar door de herkenning voelt het soms als mijn eigen verhaal, wat me ook ruimte geeft voor mijn eigen verdriet. Tegelijkertijd geeft de kracht van anderen me hoop en moed. Ik ben niet de enige die dit doormaakt, realiseer ik me. Wanneer ik lees over botte en weinig meelevende artsen besef ik me hoe ik bof met die van mij. Dat ik geluk heb dat mijn diagnose snel en accuraat werd gesteld en dat ik goede behandelingen heb gekregen.

Tania Bongers, De Dag dat ik Doodging

Onlangs las ik ‘De Dag dat ik Doodging’, van Tania Bongers (uitgebracht in 2013). Ik had het e-book al een tijd geleden gekocht op Bol.com. De ondertitel luidt ‘De strijd van een moeder voor haar ongeboren kind’, en omdat ik (met mijn chemobrein…) alweer vergeten was waar het boek over ging  begon ik eraan in de veronderstelling dat het kind in dit boek centraal stond (bijvoorbeeld een kind met een handicap).

Het eerste hoofdstuk leest als een chicklit. Je leert Tania kennen als een hippe 32-jarige Amsterdamse, met een drukke baan in de modewereld, een knappe vriend, een voorliefde voor mooie schoenen en kleding en een groot sociaal netwerk. Als ze later ontdekt dat ze zwanger, terwijl ze zwemt met dolfijnen op Mauritius, is het sprookje compleet.

Dan ontdekt ze tot haar (en mijn) grote shock dat ze baarmoederhalskanker heeft. Bang, maar vooral vol hoop vecht ze voor haar kindje, en ondergaat ze (een toen nog experimentele) chemotherapie tijdens haar zwangerschap.

Verontwaardiging en ontroering

Tania schrijft toegankelijk. Ze sleept je mee in haar angst, onzekerheid maar ook in haar optimisme en hoop. Het zorgt ervoor dat niemand dit boek met droge ogen uitleest. Ze beschrijft alle aspecten van kanker: hoe de mensen om je heen vertellen dat je kanker hebt, haaruitval en vermoeidheid van de chemo, bijvoorbeeld. Tania is eerlijk over haar artsen en behandeling, waardoor je soms verontwaardigd bent door weinig empathische artsen en soms ontroerd door de betrokkenheid van lieve verpleegsters. Ze laat zien hoe je soms moet vechten voor de juiste behandeling en hoe belangrijk het is dat je achter de keuzes van je artsen kunt staan. Door het boek verweven zijn de (ongewenste) kinderloosheid van haar zus, de intense band tussen Tania en haar vriend Antonie (alias ‘Florence’, vanwege zijn zusterlijke kwaliteiten), spiritualiteit en Tania’s veranderende kijk op het leven.

Herkenbaar

Voor mij was ‘De dag dat ik doodging’ zeker herkenbaar. Als Tania beschrijft hoe ze in ontzettend korte tijd al feilloos de weg weet te vinden in het ziekenhuis, iedereen haar daar al kent (want jong én zwanger, dus ze valt op), komen bij mij veel herinneringen naar boven. Het gevoel dat de tijd zowel heel snel als heel langzaam gaat, waardoor je jezelf eraan moet herinneren dat je leven slechts twee weken geleden nog heel anders was, is zo herkenbaar. Ook het intense voornemen om echt overal van te gaan genieten als je toch maar mag blijven leven. Spijt van je gestress om onbelangrijke zaken eerder. De statistieken en cijfers die Tania worden gepresenteerd en die haar angst inboezemen, maar tegelijkertijd ook zoveel betekenen als leven of niet leven. Het willen begrijpen van de behandelingen, maar ook jezelf daarin soms verliezen. Angst, hoop, verdriet, onzekerheid, en geluk die elkaar moeiteloos afwisselen. De vervreemding die je kunt voelen wanneer je je begeeft buiten je veilige thuis (waar je altijd je dekentje bij je hebt).

Mijn eigen ‘Florence’ is net zo’n lieverd als Tania’s Antonie. En terwijl zij zichzelf volledig opzij schuift om voor haar ongeboren kind te vechten, is Antonie bang om ook Tania te verliezen. Doodgaan en alleen achterblijven motiveren verschillende keuzes. Tania en Antonie groeien naar elkaar toe en hun immense liefde voor elkaar is voelbaar – en herkenbaar.

Wonder

Ik heb ‘De dag dat ik doodging’ in één ruk uitgelezen. Het inspireert me en laat me beseffen hoe het krijgen van een gezond kind, maar eigenlijk het leven in zijn algemeen, één groot wonder is.

Of je nu wel of geen kanker hebt gehad, wel of niet zwanger bent, dit boek zal je raken. Het e-book kost slechts 4.99 en is na bestelling via onderstaande link direct te downloaden op je e-reader.