Sleur

Baal jij wel eens van de zogenaamde “sleur”? Van de alledaagse routine, die zo gewoon is geworden dat het vervelend is? Dat alles voorspelbaar is? Alles gaat zijn gangetje, je hebt alles goed voor elkaar en vraagt je af: “Is dit het nou?” Je bent zeker niet de enige. Ik lees geregeld over dat mensen sleur ervaren in hun leven. Tijdschriften wijden er regelmatig artikelen aan. Ze brengen verhalen van mensen die de meest woeste dingen gaan doen om de sleur te doorbreken en ze geven tips over hoe de sleur te doorbreken. Als ik op Google “hoe doorbreek” intyp, krijg ik als autosuggestie: “hoe doorbreek je de sleur?”

Voor mij is dit inmiddels best een grappig fenomeen. Ik ben namelijk dolgelukkig dat mijn leven deze week weer een beetje gewoner is. Dat ik het druk heb met naar mijn werk gaan, koken, afwassen, sporten. Dat ik mijn wekker moet zetten. Me moet haasten om ergens op tijd te zijn. Dat ik ’s ochtends mijn boterhammen kan maken om ’s middags op mijn werk samen met mijn collega’s op te eten. Dat ik op een dag meer op een stoel zit dan op de bank. Dat Dennis “werk ze!” tegen me kan zeggen. Dat ik tv-programma’s mis omdat ik het te druk heb met andere dingen. Nauwelijks Candy Crush heb gespeeld.

Geloof me, onvoorspelbaarheid: daar is niks aan. Geen routine en regelmaat hebben is niet leuk. Niet weten hoe je je voelt, wat ze in het ziekenhuis nu weer van je willen, of je zal slapen of niet. Niet weten hoe lang je moet wachten in het ziekenhuis, of ze je deze keer wel eens in één keer goed prikken, of je dan nu ook eens een goede uitslag krijgt. Helemaal niet leuk. Wil je de sleur doorbreken? Volgens mij is er dan maar één tip. Leer te genieten van de gewone dingen, van de sleur. Als je dat niet lukt, zal bungee jumping je ook niet gelukkig maken.

Maandagavond kreeg ik van Dennis een kaartje toen hij thuiskwam van zijn werk ter ere van mijn eerste werkdag. Hij schreef een boel lieve woorden. Onder andere:

“Ik weet nog goed hoe je vader zei dat we in een bootje op een wilde rivier waren beland en dat we vooral moesten blijven zitten en de stroom moesten volgen. Ik hoop dat deze 1e werkdag het begin is van een wat rustiger vaarwater, want ik heb ook wel eens zin om gewoon lekker rond te dobberen met jou! 😉 Ik ben heel blij dat jij samen met mij een bootje wilt delen!”

Ik hoop het ook lieverd. Laat de sleur maar komen!!

Het bootje van Dennis!