Zo, net als 2 weken geleden gaan we weer op weg naar het Antonius ziekenhuis voor mijn operatie. Heel fijn dat ik nu zo vroeg aan de beurt ben en dus niet zo lang honger hoef te lijden (ik geloof dat ik dat nog het ergste vond de vorige keer haha). Ik
Ja: ik baalde ontzettend toen mijn operatie op het allerlaatste moment niet doorging. Zeker toen ik hoorde dat ik opnieuw ingepland moest worden en dat dit misschien weer maanden zou duren. Ik zag de bui al hangen: alweer niet samen met mijn collega’s het academisch jaar kunnen starten. Maar toen bleek ik
Follow my blog with Bloglovin Vandaag was een rare dag. Zei ik donderdag op mijn werk nog “tot over 6 weken!”, zat ik nu vanmorgen weer aan mijn bureau. Het leverde verbaasde blikken op en een keer of tien uitleggen hoe het nu toch kan dat een operatie zo last-minute wordt afgelast.