Een dag vol zenuwen en een verlossend telefoontje!

Follow my blog with Bloglovin

Vandaag was een rare dag. Zei ik donderdag op mijn werk nog “tot over 6 weken!”, zat ik nu vanmorgen weer aan mijn bureau. Het leverde verbaasde blikken op en een keer of tien uitleggen hoe het nu toch kan dat een operatie zo last-minute wordt afgelast. Lees mijn vorige blog voor dit bizarre verhaal…

’s Middags belde de mevrouw van de communicatie van het Antonius al dat ze op Twitter had gezien dat ik zenuwachtig naast mijn telefoon zat. Want ja, als je weet dat je gebeld gaat worden met een nieuwe operatiedatum dan neem je je telefoon nog mee naar de wc natuurlijk! Ze vertelde me dat ik echt gebeld ging worden vandaag.

Om vier uur geloofde ik daar niks meer van en belde ik toch maar zelf. Maar nee, ik zou echt nog gebeld worden.

Vijf uur werd het, en toen ging eindelijk mijn telefoon. Het was de oncologisch chirurg met goed nieuws: hoogstwaarschijnlijk kan ik volgende week vrijdag (24 juli) geopereerd worden! Hij had naar mijn moeder geluisterd en me ditmaal ingepland om 8 uur ’s ochtends, zodat ik niet wéér een hele dag hoef te wachten. Ik moet nog even een slag om de arm houden, want de plastisch chirurg moest nog even terug appen ;-), maar hopelijk kan dit vriendelijke duo mij opereren volgende week!

Ze hadden erg met me te doen gehad, vertelde de oncologisch chirurg, die eveneens aangaf dat dit wel echt uitzonderlijk is. Het was de tweede keer in 15 jaar dat hij meemaakte dat een operatie op het laatste moment niet door ging. Ik heb dus echt ontzettende pech gehad, maar tsja, daar weet ik inmiddels alles van!

Blijkbaar heeft het Antonius-ziekenhuis al een ruime capaciteit voor spoedoperaties, maar was het zo’n uitzonderlijke dag dat het reguliere programma moest wijken voor spoedoperaties. Het troost dan wel een beetje dat dit de reden was, want deze mensen hadden een operatie nog harder nodig.

Ik vraag me nu wel of ik nu weer helemaal opnieuw zenuwachtig ga zijn. Voor mijn gevoel heb ik het voortraject van spanning en zenuwen nu al gehad, maar misschien werkt het helemaal niet zo.

In ieder geval kan ik nu waarschijnlijk ergens in september weer een goede start maken met mijn PhD en kan ik toch eindelijk scriptiestudenten gaan begeleiden. En heb ik de komende 2 weken om nog even wat voortgang met mijn volgende artikel te boeken!

Wat een opluchting! 🙂

 

 

AYA Sneeuwweekend
De dag nadat mijn operatie niet doorging
Facebooktwitterpinterestmail
5 reacties op “Een dag vol zenuwen en een verlossend telefoontje!”
  1. Hester says:
  2. milou says:
  3. Marijke says:
  4. Tipsbijkanker says:
  5. Je moedertje says:

Plaats een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Lees vorig bericht:
Goodreads 2017 reading challenge

Een van mijn favoriete websites op dit moment is Goodreads, een soort IMDB voor boekenliefhebbers, waar je allerlei informatie en reviews...

Sluiten