Werk Archive
Help! Dat was wat ik vanmorgen dacht. Dag 11 van mijn re-integratieprogramma alweer en dat betekent nog maar 5 dagen te gaan. Zelfinzicht en een drive om te mezelf te ontwikkelen zorgt ervoor dat ik heel goed zien wat ik allemaal nog kan leren. En bedenk ik er dus alleen maar doelen
Afgelopen vrijdag begon ik ’s energiek de dag, om dat gevoel na één sessie al helemaal kwijt te zijn. Vervelend, maar hoe het gebeurde was wel typisch voor me en bracht me daarom ook nieuw inzicht. De sessie ging over hoe de linker- en rechterhersenhelft verschillende functies hebben en je als persoon daarin
Na gisteren een fijne avond gehad te hebben met mijn lief ook eindelijk iets beter geslapen en vanmorgen stond ik dus vol goede moed op! We begonnen met een sessie “werkplan”. Het idee is dat ik een zo concreet mogelijk werkplan ga maken voor mijn re-integratie. Dit werkplan gaat over de 4
Na een onrustig nachtje slapen hing er vanmorgen een enorme donderwolk boven mijn hoofd. Er gingen zo ongeveer 10 miljoen gedachten door mijn hoofd en was kwaad op Winnock, de mensen daar, op mezelf, op de muis die ik vanmorgen op 2 meter afstand van me zag lopen en die zelfs een
Afgelopen vrijdag ben ik om 20.45u in bed gekropen omdat ik geen boe of bah meer kon zeggen! Wat een vermoeiende en intensieve eerste week was het geweest. Het vooruitzicht dat ik zondag 5 kilometer zou gaan hardlopen bij de Utrecht Marathon leverde me dan ook al heel de week wat stress op.
Na mijn shotje Herceptin gisteren wilde ik ’s avonds niets liever dan een slaappil nemen en heerlijk in een diepe coma raken. Maar: dan zou ik vandaag fitter zijn en dat helpt niet bij het krijgen van een realistisch beeld van wat ik op dit moment kan. Dus mijn Zopiclon toch maar
Vandaag een halve dag Winnock met op mijn vrije middag mijn driewekelijks shotje Herceptin. Een kort verslag, want de drie letters M, O en E beschrijven niet afdoende hoe ik me voel op dit moment. Wel wil ik voor mezelf even opschrijven wat ik heb geleerd vandaag, en jullie mogen weer meelezen
Dag 1 van het re-integreren bij Winnock was confronterend, vermoeiend en emotioneel. Ik, die echt nooit hoef te huilen als ik over mijn ziekte praat, kon vandaag twee keer de waterlanders niet tegenhouden. Het begon bij de eerste sessie waarin we onze doelen gingen vaststellen. De mevrouw die voor mij aan het