KLAAR met vullen van mijn tissue expanders

Daar ging ik weer gistermorgen, met de tram naar Nieuwegein. Een zenuwachtig gevoel in mijn buik, pijnstillers achter de kiezen en Dennis voor de mentale support. Voor de zoveelste keer naar de plastisch chirurg.

Ik had er geen zin in!

De pijnstillers waren voor niks, want gisteren besloot de chirurg dat het echt niet meer verstandig was om nog te vullen. De huid leek erg dun en dat zorgt voor het risico dat je de expander door de huid heen kon komen. Ik zou daarmee het risico lopen alles voor niks gedaan te hebben, en dat wilde ik zelf ook niet. Ik was eigenlijk wel blij dat hij dat besloot, want nu hoef ik zelf niet te bepalen of ik het risico nog wilde nemen of niet. En kan ik vanavond even de stad in! (ja in het korte-termijn denken ben ik heel goed tegenwoordig)

Waar het vullen van tissue expanders meestal in een paar keer gepiept is, is dat na bestraling een ander geval. En hoewel mijn bestraalde huid er best goed uit leek te zien, was het vullen toch elke keer een pijnlijk proces. Daardoor kon ik telkens maar weinig vullen (tussen de 20 en 40 cc) en heeft de plastisch chirurg ook heel vaak alleen de bestraalde kant gevuld, omdat die qua grootte nogal achterbleef in vergelijking met de tissue expander aan de preventieve kant.

De pijn was niet elke keer even erg. Soms was het echt niet te doen, soms viel het mee. Die onvoorspelbaarheid was vervelend. Ik ging om de 1-2 weken naar de chirurg, meestal op donderdag. Sinds augustus heb ik heel wat weekenden met pijn doorgebracht. Vermoeiend, en vervelend dat ik telkens niet wist of ik kon gaan werken, bepaalde uitjes door konden gaan etcetera. Ik ben inmiddels ook wel echt op een punt dat ik een beetje klaar ben met het hele borstkankerverhaal, wil gewoon verder: werken en leuke dingen doen!

De onvoorspelbaarheid en onzekerheid zat ‘m elke keer ook erin of mijn bestraalde kant het nog wel trok en of er dus überhaupt nog wel gevuld kon worden. Vooral in het begin, toen het qua grootte echt nog niks was, was ik daardoor telkens zenuwachtig als ik naar de chirurg ging. Ik was bang dat ik alsnog voor de rugspiermethode moest gaan en dus weer helemaal opnieuw moest beginnen qua herstel.

In een ideale situatie had ik liever wat grotere borsten gewild, maar het is nu eenmaal niet anders. De chirurg gaat zijn best doen er twee mooie en zo symmetrisch mogelijke borsten van te maken, en ik heb alle vertrouwen in zijn expertise. Ik krijg twee verschillende groottes qua siliconen. De bestraalde kant rond de 300-350 cc en de preventieve kant rond de 165 cc. Dat komt doordat er nu in de bestraalde kant ook veel meer cc zit (en toch is deze kant eerder kleiner, dan groter). Waarschijnlijk zijn mijn ribben ingedeukt door dit hele proces zei de chirurg nog. Nou dat verklaart de pijn wel een beetje 😉

Nu een paar maanden rust zodat mijn huid en borstspier goed kan herstellen, en dan word ik waarschijnlijk in maart geopereerd! Het herstel is dan 2-3 weken volgens de chirurg. Ik kijk er wel naar uit! Maar eerst even rust en lekker op vakantie met Dennis. Daar moet ik met mijn expander-foobies nog even in een oude bikini, maar na de operatie in maart gaat die boobietrip in mooie bikini er zeker komen!!