Update: 235 dagen na diagnose

Hallo allemaal,

Vandaag heb ik de uitslag van het pathologisch onderzoek gekregen van het weefsel dat is verwijderd bij mijn operatie. Eigenlijk zou ik woensdag deze uitslag al krijgen, maar dat was uitgesteld omdat de patholoog toen nog steeds op zoek was naar de tumor… Na 5 kwartier wachten in de wachtkamer (spreekuur liep aardig uit!), kregen we dan eindelijk de uitslag. Er is nog maar 2 millimeter tumorweefsel gevonden en geen enkele kankercel in mijn lymfeklieren. Door die 2 mm mogen ze het niet complete remissie noemen, maar volgens de chirurg beschouwen zij het eigenlijk wel zo. Dat is dus heel goed nieuws! De chemo heeft nagenoeg alle kankercellen laten verdwijnen en dit biedt dus een goed perspectief voor de toekomst. Uiteraard geen garantie, ook met een “complete pathological response” kan de ziekte terugkeren of kun je uitzaaiingen krijgen, maar de kans is uiteraard nu een stuk kleiner nu we weten dat de chemo zo goed gewerkt heeft! Zo’n beetje het beste nieuws dat ik kon krijgen en ik ben dan ook heeeeel blij! Feest vandaag! Verder vond ze dat de wond er heel goed uitzag (vind ik ook), dus dat geneest hartstikke goed. Toen ik zei dat het herstel van de operatie ook heel goed was gegaan, zei ze dat ik daar zeker ook zelf aan heb bijgedragen en dat was goed om te horen. Binnenkort ga ik naar de radiotherapeut om daar informatie over de bestralingen te krijgen (hoeveel en welk gebied precies), waarschijnlijk begin ik binnen 2-4 weken met de bestralingen.

Hoewel het herstel van de operatie dus heel goed ging, is de start van de anti-hormonale therapie niet zo goed gegaan. Afgelopen vrijdag kreeg ik mijn eerste Zoladex-implantaat (krijg ik elke 3 maanden) en moest ik beginnen met de dagelijkse tabletten Tamoxifen. Dit voor de komende 5 jaar. Hiermee word ik kunstmatig in de overgang gebracht doordat mijn eierstokken worden platgelegd en hierdoor zouden (eventuele) kankercellen geen groeistimulerend oestrogeen meer krijgen. Nu was die eerste injectie al een heel avontuur, het bleek namelijk geen injectie maar een implantaat, een klein staafje dat geleidelijk iets afgeeft. Moest met een vrij dikke holle naald en was erg pijnlijk!! Sjonge jonge, had wel met verdoving gemogen… Voor de volgende keer heb ik alvast verdovende zalf in huis! Nu was dat nog wel te doen, maar kreeg ik vrij snel ontzettende buikpijn, waar mijn eierstokken zaten. Dit werd de dagen erna steeds erger totdat ik het echt niet meer uithield, het deed zo’n pijn! Ik dacht dat ik met mijn spastische darm wel wat gewend was qua buikpijn, maar zo’n erge buikpijn had ik echt nog nooit gehad. Toen ik belde naar het ziekenhuis in het weekend, moest ik maar paracetamol nemen. Tsja, met de maximale dosis lag ik nog steeds krom van de buikpijn dus dat was nog niet echt een advies. Dinsdag toch maar mijn eigen oncoloog gebeld. Die herkende de klachten niet als bijwerkingen, maar wilde wel een echo voor me regelen (dat wilde ik zelf ook graag). Was toch bang dat het iets ergs zou zijn, want deze pijn was toch echt niet normaal. Woensdag een halve dag in het ziekenhuis gezeten voor verschillende echo’s en een consult bij de gynaecoloog. Wat bleek: ik had een groot aantal zeer vergrote eiblaasjes (cystes). Deze lekken vocht en dat doet heel erg pijn. Of zoals de arts zei: “U zult vast tegen het plafond hebben gezeten van de pijn.” Uh ja! Aangezien dit natuurlijk heel vreemd is als je eierstokken juist platgelegd worden, moest ik worden besproken in een groot multidisciplinair overleg. Daar had geen van de artsen het ooit gezien, maar het blijkt wel een gerapporteerde bijwerking van de Zoladex, eentje die zeer zelden voorkomt. Blijkbaar reageert je lichaam in het begin met juist een boost van oestrogenen waarna er pas suppressie plaatsvindt. Dus in een paar dagen had mijn lichaam eicellen heel sterk laten (over-)rijpen. Pfff, heb ik weer! Gelukkig was het niet zo dat er iets aan gedaan moest worden, en moest het vanzelf overgaan. Volgende week krijg ik een nieuwe echo om te kijken of de eiblaasjes/cystes zijn geslonken. Inmiddels gaat het gelukkig weer goed en kan ik eindelijk weer verder met herstellen van de operatie, want afgelopen week had ik daar niet veel ruimte voor.

Maar nu: eerst lekker uit eten met Dennis om het goede nieuws te vieren!!

Liefs!

(bedankt voor alle kaartjes rondom mijn operatie! Mijn oude kaarten – 151! – had ik na de chemo opgeruimd en daarna nieuwe linten opgehangen voor de kaarten. Inmiddels hangen er alweer 30 kaarten! Helemaal top!)