1 jaar bloggen op Jong & Borstkanker Blog: 5x wat ik heb geleerd

Wat ik een jaar geleden niet had verwacht is dat ik zoveel zou leren door te bloggen: over mezelf, maar ook over het leven. In deze blog beschrijf ik 5 levenslessen die ik heb geleerd door te bloggen.

1) Je kwetsbaar opstellen loont

Met stip op één! De eerste tijd nadat ik wist dat ik borstkanker had, wilde ik vooral niet huilen, niet zeuren, niet vertellen hoe bang ik was en gewoon doorgaan. Sterk zijn en laten zien dat ik het aankon. Ik wilde niet dat anderen zich zorgen om mij maakten, verdrietig om me waren.

Het was een weg vol hobbels die ertoe leidde dat ik leerde te stoppen met doorgaan, en dat positief zijn niet het negeren van het negatieve inhoudt. Dat anderen toch wel verdriet om me hadden, gewoon om het simpele feit dat ik borstkanker had, maar dat hun verdriet oké was. Maar uiteindelijk was bloggen ook een soort exposure-oefening, mijn angst (me kwetsbaar opstellen) aangaan door te doen waar ik bang voor ben en kijken wat er gebeurt.

En wow, wat gebeurden er mooie dingen. Ik kreeg steun, begrip, troost. Ik kreeg van zoveel van jullie te horen hoe herkenbaar mijn angsten, frustraties en onzekerheden waren. Het zorgde ervoor dat ik  besefte dat ik heel erg normaal ben. En dat ik hier echt doorheen moet, ook al houd ik niet van huilen en kan het voelen als zwakte als ik toegeef hoe ik me echt voel.

Het gaf me ook energie en lucht, ruimte voor mijn leven na borstkanker. Ik kon meer genieten en ontspannen en er kwamen mooie dingen op mijn pad.

Mijn meestgelezen blogs zijn ook altijd die waarin ik me kwetsbaar opstel en mijn hart lucht, zoals De twee meisjes met kanker.

2) Ik ben niet de enige

De eerste maanden nadat ik de diagnose borstkanker kreeg, voelde ik me heel erg alleen. Ondanks een groot en steunend netwerk van familie, vrienden en collega’s, miste ik een netwerk van lotgenoten. Ik had echt het gevoel dat ik de enige was die zo jong (ik was 25) borstkanker kreeg. Door de AYA community, de Robbin-app, en later de Bond Girls leerde ik veel lotgenoten te kennen, maar door te gaan bloggen over borstkanker steeg mijn netwerk pas echt sterk. Ze delen vaak met mij hun verhaal, in reacties op blogs of op mijn Facebookpagina, maar ook in persoonlijke mailtjes en berichtjes. Hierdoor voel ik mij helemaal niet alleen meer en anderen kunnen me motiveren, inspireren en hun verhalen sterken me. Kanker op AYA-leeftijd (18-35) is zeldzaam, maar in Nederland zijn er elk jaar toch duizenden jongvolwassenen die dit meemaken.

3. De statistieken zijn niet het belangrijkst

Ik zal eerlijk toegeven dat ik best vaak naar mijn blogstatistieken bekijk. Mijn nieuwsgierige en onderzoekende aard zorgt ervoor dat ik me graag verdiep in Google Analytics, en laatst zelfs een blog over mijn statistieken van het afgelopen jaar heb geschreven. Maar ik heb juist geleerd dat het niet gaat om aantallen, maar om de interactie met je lezers. Duizenden bezoekers krijgen is vast leuk, maar ik denk dat voor elke blogger de interactie met lezers het allerleukst is. Vooral op mijn Facebookpagina krijg ik vaak veel reacties en daardoor merk ik hoeveel mensen er meelezen en vooral meeleven. En dat doet me veel meer, en is dus veel belangrijker dan de statistieken!

4. Ik heb superlieve mensen om mij heen

Een van de redenen waarom ik een openbare blog begon, was zodat mensen in mijn omgeving zelf konden kiezen of en zo ja wanneer ze mijn blog wilde lezen. Met mijn mailinglijst voelde ik me soms toch een beetje bezwaard om mijn verhaal iemands e-mailinbox in te slingeren, zeker als het over mijn gevoelens ging. Maar inmiddels lezen veel meer mensen mijn blog dan er ooit op mijn mailinglijst stonden! Het geeft me een goed gevoel dat mensen zo betrokken bij me zijn en oprecht geïnteresseerd zijn in mij.

5. Ik vind schrijven leuk!

Als tiener vond ik websites maken en schrijven al leuk, zo had ik op mijn 14e een website gemaakt voor mijn halfzusje die toen een baby was, waar ik bijvoorbeeld op zette waar ze het liefst mee speelde en welke woordjes ze al kon zeggen (geen wonder dat ik later pedagogische wetenschappen ging studeren?!).

En toen ik in 2009 in Amerika studeerde hield ik een waarbenjij.nu bij waar ik veel plezier beleefde aan het schrijven over mijn ervaringen als internationale student in Idaho, en waar ik ook goede reacties op kreeg. Dus ik wist wel dat ik online schrijven leuk vond, maar door het bloggen heb ik dat pas echt ontdekt.

Vanaf september ga ik een cursus column- en blogschrijven volgen. Stond al lang in de planning maar het is een avondcursus eenmaal per week en daar moet je wel een beetje energie voor hebben. Ik heb er superveel zin in en ik ga er vast veel leren. Ik zie bloggen echt als hobby en ik denk dat ik het daardoor ook al een jaar volhoud!

Woensdag was het zulk lekker weer dat ik kon bloggen in de tuin!