Expanders naar siliconen – 1 week later

Inmiddels is het alweer ruim een week na de operatie waarbij mijn tissue expanders werden vervangen door siliconen! Daarom een updateblog aan de hand van een aantal vragen, misschien fijn voor dames die deze operatie nog te gaan hebben.

Is de operatie echt minder zwaar dan het plaatsen van de tissue expanders?

Ja! Een operatie is nooit leuk, en altijd wel een aanslag op je lichaam, maar vergeleken met de operatie van de zomer waarbij de tissue expanders geplaatst is het me nu erg meegevallen! Ik heb maar een nachtje in het ziekenhuis gelegen en had geen drains. Doordat ik geen morfine nodig had, was ik ook niet zo misselijk en zat ik de volgende avond alweer aan de worteltaart en frietjes 🙂

Hoe voelen de siliconen protheses in vergelijking met de expanders?

Mijn expander aan de bestraalde kant voelde echt een keiharde tennisbal, daar zat echt 0.0 beweging in. De siliconen zijn een stuk zachter en natuurlijk. Aan de preventieve kant voelt het goed, maar de huid van de bestraalde kant is veel dunner en dus voel ik de prothese wel zitten. Vooral onderaan voel ik echt een soort randje, heel gek, en niet zo fijn om zo duidelijk te voelen dat er iets vreemds in mijn lichaam zit.

Hoe gaat het herstel?

Ik heb 2-3 weken gerekend om thuis te blijven. Ik heb weinig pijn en gebruik geen pijnstillers meer (hoe minder pillen hoe beter!). Ik heb sowieso thuis alleen paracetamol en ibuprofen gebruikt. Ik ben redelijk mobiel, ik probeer niks (zwaars) te tillen en niet te veel boven mijn hoofd te reiken, maar ik kon me al heel gauw zelf aankleden en verzorgen. Ik ben wel moe en slaap niet zo goed (houd niet van op mijn rug slapen), maar ben ook al een paar keer ergens wat gaan drinken, en naar de film geweest.

Ik vind er niks aan, thuis zijn, ik gedij gewoon veel beter bij een vast ritme en mijn hersens aan het werk! Gelukkig was er mijn moeder er het eerste weekend en John de rest van de week dus dat gaf afleiding. En verder heb ik eens geprobeerd hulp aan te nemen / te vragen (hier ben ik niet goed in!) en dus veel visite die ook fijn voor ons koken 🙂 Verder probeer ik elke dag een stukje te wandelen (steeds weer wat langer), en heb ik me vermaakt met kaarten knutselen, lijnpuzzels, Netflix, zoek-de-verschillen, het plannen van vakanties (hier word ik blij van!!), mijn belastingaangifte, en te veel Facebooken 😉 Mijn ereader besloot het net voor mijn operatie te begeven, dus dinsdag komt mijn nieuwe Kobo Glo HD binnen en kan ik weer lekker gaan lezen!

Van bloemen word ik altijd blij! 🙂 Deze kreeg ik van mijn bestuursgenoten van het Nationaal AYA Expertise Platform.

Ben ik er blij mee?

Toen ik, heel bewust, koos voor de expanders na bestraling was het meteen duidelijk dat het een kleine cup ging worden. Maar uiteindelijk stribbelde mijn bestraalde huid echt nog veel meer tegen dan verwacht, en moest ik eerder dan gewild stoppen met vullen omdat anders de expander door de huid zou komen. Vervolgens heeft de chirurg tijdens de operatie een stuk te slechte huid weg moeten halen en heeft hij twee dunne stukjes over elkaar gelegd. Daardoor was er nog maar plek voor kleine protheses. En met klein bedoel ik wel echt mini, zelfs wel kleiner dan mijn borsten vroeger. Ik moet er wel echt aan wennen. Ik voel me opgelucht dat het achter de rug is na al het gedoe en pijn met de expanders, en ik ben blij weer twee “borsten” te hebben, maar ik heb nooit gekozen voor hoe ze nu zijn. Dus heel eerlijk is het wel even wennen aan wéér een veranderd lichaam, hoe stom ik het ook vind van mezelf dat ik me hier druk om maak terwijl ik verder gezond ben!

Ben ik nu klaar?

Nee, ik heb namelijk nog geen tepels. Deze kan ik via een tepelreconstructie of met een 3D tattoo laten maken. Ik laat dat voorlopig even zitten, ik ben wel even klaar met gedoe aan mijn lijf. A.s. donderdag heb ik de eerste controle met de chirurg. Mijn foobies en littekens zien er rustig uit, al is de bestraalde kant wel wat rood. Ik hoop dat de plastisch chirurg vindt dat het er goed uitziet en dat ik over een week of 5 weer mag gaan hardlopen (ik heb zoooo’n zin om te sporten, echt! Ik!). Ik kijk er ontzettend uit om even geen operatie in het vooruitzicht te hebben en hopelijk alleen nog maar vooruit vanaf nu!

Vanmiddag kwamen mijn lieve vriendinnen met een zelfgemaakte high tea! Het was heerlijk en na afloop deden ze ook nog de afwas. Superlief en fijn!

Expanders na bestraling, zou ik het achteraf weer doen?

Achteraf praten, wat heb je eraan? Ik heb destijds gekozen voor expanders, ondanks dat ik wist dat ik zo’n 50% kans op complicaties had, omdat het een minder zware methode zou zijn. Ik zou geen littekens krijgen op mijn rug (zoals bij de LD-flap/rugspiermethode) of op mijn billen (zoals bij de IGAP/SGAP). Maar, voor mij, is het wel echt een véél zwaarder traject geweest dan ik had verwacht. Het vullen moest, doordat ik vaak veel pijn had, heel langzaam. Dus veel ziekenhuisbezoeken en veel pijn en ongemak. Ik heb driekwart jaar voorzichtig aan moeten doen, niet kunnen hardlopen, niet kunnen sjouwen. Hierdoor was ik minder fit, is mijn conditie weer achteruit gegaan en heb ik qua werk ook veel minder kunnen bereiken dan ik had gewild.

Ik heb nu een cupmaat waar ik echt niet blij mee ben. En ik voel dat er iets onnatuurlijks in mijn lichaam zit. Borstreconstructie met de rugspiermethode is zeker ook pittig en kan lang gevolgen hebben, maar misschien had ik er achteraf toch wel voor gekozen. Als ik genoeg lichaamseigen weefsel had gehad, dan zou ik daar wel voor hebben gekozen na bestraling, bijvoorbeeld met weefsel uit mijn buik of bovenbenen.

Nu gaan deze siliconen prothesen gaan waarschijnlijk ook niet voor altijd mee. De technieken voor borstreconstructie verbeteren razendsnel, en misschien heb later wel meer lichaamseigen weefsel. Dus die iets grote cupmaat komt er ooit wel. Mijn droom is dat ze ooit buiten het lichaam weefsel kunnen kweken zodat zware operaties voor borstreconstructie niet meer nodig zijn! Maar voor nu ben ik blij dat het achter de rug is!!