Over fijne gesprekken en kwetsbaarheid

Een goed gesprek; ik hou ervan! Wat kan het soms heerlijk zijn om temidden van alle drukte waarin we ons normaal gesproken bevinden, eens fijn over het leven te filosoferen en helemaal in zo’n gesprek op te gaan. Of, wanneer we ons even niet zo goed voelen, van gedachten te wisselen met iemand die ons echt probeert te begrijpen.

Van die fijne, goede gesprekken heb ik er de afgelopen 2,5 jaar talloze gehad. Regelmatig kwam Marike daarin ook ter sprake, omdat ze natuurlijk mijn vriendinnetje is en omdat haar ziekte de afgelopen jaren een belangrijke rol in ons leven heeft gespeeld. En als je met iemand spreekt over je vriendin die kanker heeft, geloof me, dan zit zo’n gesprek meteen op een dieper level. Uit die gesprekken, met vrienden, families en collega’s, klinkt dan zoveel betrokkenheid, interesse en compassie. Als ik ooit zo’n gesprek met jou heb gehad: dankjewel. Ze hebben me door menig moeilijk moment gesleept en zijn me zoveel waard!

Niet zelden leidde zo’n gesprek, in een persoonlijke setting over toch best een zwaar onderwerp, ertoe dat mijn gesprekspartners ook wat van hun eigen kwetsbaarheid lieten zien. Dingen waar ze zelf mee worstelden, soms groot, soms klein, maar altijd belangrijke dingen in hun leven. Mooi, heb ik dat altijd gevonden. En daarom wil ik een ode brengen aan het goede gesprek en, bovenal, aan kwetsbaarheid.

Want je kwetsbaar opstellen kan je zo veel opleveren. Wat zou ik graag willen dat alles altijd voor iedereen crescendo gaat, maar de werkelijkheid is weerbarstig. Al zou je dat niet altijd zeggen, want scrollende door de gemiddelde Facebook-newsfeed, voert toch vooral goed nieuws de boventoon. Heel gezond natuurlijk, maar soms is de balans wel heel ver te zoeken. Ik denk dat het goed zou zijn als mensen soms wat meer van hun kwetsbaarheid zouden laten zien. Want iedereen heeft onzekerheden, moeilijke momenten en krijgt met teleurstelling te maken. Dat opkroppen zorgt er vaak alleen maar voor dat je je nog slechter voelt, eenzaam soms, en somber.

Soms heb je het gevoel dat sterk zijn betekent dat je altijd zegt dat het goed gaat en dat je dus vooral de positieve dingen moet belichten. Maar sterk zijn betekent soms juist dat je ook kunt zeggen dat het niet zo goed gaat. Vaak levert dat je juist de steun op die je op dat moment zo nodig hebt.

Zeker bij zo iets groots als kanker (of een naaste die kanker heeft) is het belangrijk om open te zijn, je kwetsbaar durven opstellen. Het is moeilijk, daar weet ik alles van. Voordat ik dat durfde te doen is er best wat tijd overheen gegaan. Maar ik kan het aanraden. Kies iemand die je vertrouwt, van wie je weet dat die luistert en niet veroordeelt, en vertel hoe je je voelt. Wie weet is het de aanzet voor een goed gesprek!

Ps. Een prachtig boek over kwetsbaarheid is De kracht van kwetsbaarheid van Brene Brown. Zo mooi en eerlijk geschreven!