Herstellen Archive

“Waarschijnlijk ben ik voor twaalf uur al wel terug”, zei Marike nog toen ze laatst op een vrijdagavond op het punt stond de deur uit te gaan. Samen met wat meiden van haar blogcursus zou ze gaan stappen. Voor de meeste mensen een gewoon avondje uit, maar voor Marike geen alledaagse gebeurtenis.

Vanmorgen was ik al heel vroeg wakker: mijn hoofd zat gewoon te vol met indrukken waardoor ik niet meer kon slapen. Ik ben weer begonnen met werken, en de overgang van fulltime thuis zijn naar werken valt me altijd zwaar. Ik moet dan echt weer uit mijn bubbel komen, mijn grenzen ontdekken

Facebook laat tegenwoordig af en toe berichten zien die je die dag een x jaar geleden gedeeld hebt. Vandaag deed Facebook dat voor mij, ik zag de volgende foto: Ik dacht: huh, die is toch van toen Dennis en ik vierden dat het precies één jaar na mijn diagnose borstkanker was? Om

Vanmorgen had ik voor het eerst sinds mijn operatie (bijna) 6 weken geleden een afspraak op mijn werk. Gisteren was ik al twee uurtjes geweest, voornamelijk om mijn computer alle updates te laten draaien en een beetje overzicht voor mezelf te creëren.  Terugkomen na een vakantie is altijd al best wennen, laat

Ik kreeg een ontzettend lief kaartje van een mede-vrijwilliger bij Stichting Heppie. Sowieso vind ik het al bijzonder dat iemand met wie ik één keer een kamp heb gedraaid mij een kaartje stuurt, maar al helemaal als ze de moeite neemt er een persoonlijke tekst op te zetten. Positiviteit en borstkanker Ze schreef dat

Aan de vragen die ik krijg, merk ik dat jullie benieuwd zijn hoe het met me gaat, dus hier een update over hoe ik me voel 10 dagen na het plaatsen van tissue expanders. Hoe gaat het met de pijn? Best goed, ik gebruik nog paracetamol en ibuprofen maar vanmorgen heb ik al niks

Ik zit op de bank en voel de vermoeidheid tot in mijn poriën. Het is zondag en toch heb ik het gevoel alsof ik toe ben aan het weekend. Maar ik ben wél blij. Hoe dat kan? Ik ben tenminste eens niet moe van alleen maar op de bank liggen, maar ik heb

In de Flair van deze week (nr. 19), de week van moederdag, staat een brief van mij aan mijn moeder. Hieronder kun je de brief lezen. Ik ben heel blij met de steun van mijn moedertje!  Lief moedertje, Huilend stond ik op de parkeerplaats van het ziekenhuis. Het was drie dagen voor mijn 26e

Kankerspoken zijn als een ongenode gast op mijn feestje. Het feestje is het leven, want dat wil ik vieren. Maar telkens komen die kankerspoken als party pooper langs. Deze ongenode gast trekt mijn aandacht. Leidt me af van al het leuks op mijn feestje. Zit me in de weg. Maar bovenal maakt hij

Help! Dat was wat ik vanmorgen dacht. Dag 11 van mijn re-integratieprogramma alweer en dat betekent nog maar 5 dagen te gaan. Zelfinzicht en een drive om te mezelf te ontwikkelen zorgt ervoor dat ik heel goed zien wat ik allemaal nog kan leren. En bedenk ik er dus alleen maar doelen