Re-integreren bij Winnock: dag 9

Na gisteren een fijne avond gehad te hebben met mijn lief ook eindelijk iets beter geslapen en vanmorgen stond ik dus vol goede moed op!

We begonnen met een sessie “werkplan”. Het idee is dat ik een zo concreet mogelijk werkplan ga maken voor mijn re-integratie. Dit werkplan gaat over de 4 t’s: Tijd, Taken, Tempo, en Thema. Neem de derde T: Tempo. Wat ik onbewust deed was mijn tempo verhogen. Omdat ik dan maar 2 uurtjes op mijn werk was, probeerde ik een werkdag aan werk in die 2 uurtjes te proppen. Pauzes deed ik nauwelijks aan want ik was er maar zo kort. Ik ging op mijn werk gewoon DOOR omdat ik dan toch heel de middag thuis kon ‘instorten’. Als ik (op advies v.d. bedrijfsarts) 2 uur ging werken dan kon het zomaar voorkomen dat ik toch 4.5 uur op mijn werk was. Activiteiten zoals lunchen met collega’s, even een wandelingetje maken, papieren uitzoeken, met een collega praten etcetera telde ik er niet bij. En was ik lekker bezig dan ging ik ook door omdat ik van het moment wilde profiteren (aangezien mijn energie zo wisselend was). Ik voelde heel veel haast omdat ik voor mijn gevoel zover ‘achterloop’ met mijn promotie. Dat ga ik nu niet meer zo zien. Zoals een van mijn begeleiders al eens tegen me zei: “Je moet het niet zien als vertraging, maar als pauze.” Nu ik weet wat er achter mijn haast zit, kan ik daar beter mee omgaan en die nieuwe mindset beter vasthouden.

Wat er in ieder geval in mijn werkplan komt:

1. Ik ga uit van een x aantal uur dat ik op mijn werk aanwezig zijn. Niet x aantal uren dat ik daadwerkelijk werk. Beter 4 uur op mijn werk met 3 pauzes dan 2 uur aan een stuk doorwerken.
2. Ik ga op vaste tijden beginnen en stoppen. Niet ’s ochtends thuis er uren over doen om op gang te komen en te wachten totdat ik me energiek genoeg voel om te gaan.
3. Ik ga regelmatig pauzes nemen op vooraf bepaalde tijdstippen en vooraf bepaalde tijdsduren. Dus niet pas als ik moe ben, maar juist als ik me nog redelijk goed voel.
4. Ziekenhuisafspraken e.d. (waar mijn agenda nog aardig vol mee zit), kosten ook veel energie en zullen dus betekenen dat ik op zo’n dag mijn geplande werkuren niet kan maken. Die ga ik (zoals ik eerder deed), dus niet allemaal inhalen zodat ik na een vermoeiende ochtend ziekenhuis dubbel zoveel uren nog moest werken.
5. Ik ga op vaste momenten even stilstaan bij hoe het met me gaat. Even voelen of ik moe ben, hoe mijn werktempo is, of ik het komende uur kan volhouden zoals ik gepland heb. Dus niet maar doorgaan zodat ik niet voel dat ik moe ben. Maar stilstaan bij mijn lichaam en signalen serieus nemen.

Naast mijn werkplan ga ik ook een thuisplan maken. Voor mij minstens net zo belangrijk. Doordat ik weinig uren werkte voelde ik me nogal nutteloos. Dus ging ik thuis vaak ook mijn tempo verhogen en daar van alles en nog wat doen. Waardoor ik ook niet genoeg ontspande en uitrustte om de volgende dag weer aan het werk te kunnen. Voor mijn thuisplan kan ik bijvoorbeeld putten uit een lijst die ik heb gemaakt van dingen die me energie geven. Die dingen kan ik dan bewust inplannen. En de lijst van dingen die me energie kostten kan ik ook gebruiken om die zaken te beperken.

Vandaag ook een heel goede sessie in de trainingszaal gehad. Ik wilde graag gaan hardlopen (want vind ik leuk!) en ik had voorgesteld om dan 3 fitnessapparaten te schrappen. Gaf me meteen rust en lucht dat ik niet ook nog heel mijn schema hoefde af te werken. Tijdens het sporten heb ik ook nog 2x relaxt pauze gehouden én een potje gedart. Veel gedaan dus, maar zonder haast zodat het voor het eerst ook echt (heel) leuk was! De trainer was dan ook verbaasd toen ik zei dat ik tevreden was en dat het goed genoeg was zo. Die zinnen had hij nog niet eerder uit mijn mond horen komen 😉

Gisteren reageerde iemand op mijn blog met: “Nee zeggen tegen een ander is ja zeggen tegen jezelf”. Die vond ik erg mooi! Nadat het me gisteren zoveel lucht gaf om voor mezelf te kiezen heb ik dat vandaag (na wat aanmoediging) ook gedaan. Ik zou morgen eigenlijk een deel van de dag missen om naar Belle & Balance te gaan. Maar ik bedacht me dat ik dan te veel moest haasten, niet even rustig kon lunchen. Niet fatsoenlijk afscheid kon nemen van de vertrekkende groepsgenoten. En dat het voor nu ook even goed was wat betreft werken aan mezelf. Me schuldig voelen omdat ik me nu eenmaal heb gecommitteerd aan dit programma mag geen reden zijn om alsnog te gaan. Er komen hierna nog 5 bijeenkomsten dus het is even goed zo. Luchtte zeker op om de knoop door te hakken en te kiezen voor Winnock morgen!

Dankjewel Gryt voor deze treffende uitspraak!

Morgen alweer de laatste dag van deze week! We nemen afscheid van twee groepsgenoten en dat is wel jammer. Zelf ben ik al heel tevreden over wat ik in deze twee weken geleerd heb. Maar ik ben wel blij dat ik nog een week te gaan heb. Voor mijn gevoel kan ik mijn nieuwe goede gewoontes meer oefenen en dus verankeren. Nog wat extra zand in mijn valkuilen scheppen 😉 Ik heb zin in morgen!

Jullie bedankt voor alle reacties en het meelezen. Voelt heel fijn, zoveel steun! Ik hoor graag wat jij uit mijn verhalen haalt!

Lees ook over dag 1 bij Winnock

… en dag 2

… en dag 3

… en dag 4

… en dag 5

… en dag 6

… en dag 7

… en dag 8

Vanaf maandag 16 maart volg ik een lang intensief programma van 3 weken bij Winnock. Ik ben daar terecht gekomen via mijn werk en op verwijzing van mijn bedrijfsarts. Het doel van dit programma is om weer te re-integreren op mijn werk nadat dit moeizaam verliep door vermoeidheidsklachten en cognitieve problemen na intensieve behandelingen voor borstkanker sinds september 2013. Op mijn blog beschrijf ik elke dag mijn ervaringen met het re-integratieprogramma van Winnock.