Sporten Archive

Hoi allemaal, Vandaag een kort berichtje. Niet omdat ik te moe ben, maar omdat Dennis en ik zomaar spontaan hebben bedacht om vanavond naar de film te gaan 🙂 Jeee, eindelijk weer een beetje een sociaal leven! Na het gesprek met de psycholoog dinsdag, waarbij ik erachter kwam dat mijn kankerspoken veel

Afgelopen vrijdag begon ik ’s energiek de dag, om dat gevoel na één sessie al helemaal kwijt te zijn. Vervelend, maar hoe het gebeurde was wel typisch voor me en bracht me daarom ook nieuw inzicht. De sessie ging over hoe de linker- en rechterhersenhelft verschillende functies hebben en je als persoon daarin

Na gisteren een fijne avond gehad te hebben met mijn lief ook eindelijk iets beter geslapen en vanmorgen stond ik dus vol goede moed op! We begonnen met een sessie “werkplan”. Het idee is dat ik een zo concreet mogelijk werkplan ga maken voor mijn re-integratie. Dit werkplan gaat over de 4

Vanmorgen niet met een maar met twee verkeerde benen uit bed gestapt. Ontzettend gehaast om vervolgens een kwartier te vroeg te zijn. Met in mijn hoofd dat we eerst een sessie in de groepsruimte hadden en ik dus even kon oefenen met achteruitgezakt zitten 😉 Maar nee, we gingen meteen sporten. Daar

Na mijn shotje Herceptin gisteren wilde ik ’s avonds niets liever dan een slaappil nemen en heerlijk in een diepe coma raken. Maar: dan zou ik vandaag fitter zijn en dat helpt niet bij het krijgen van een realistisch beeld van wat ik op dit moment kan. Dus mijn Zopiclon toch maar

Vanmorgen verzuchtte ik dat ik alweer naar Winnock moest, ik was zo ontzettend moe. Ik wilde niets liever dan me daar helemaal aan overgeven door onder een dekentje op de bank te gaan liggen. Ik besefte me meteen dat dit ontzettend kenmerkend is voor het patroon waarin ik vastzit: namelijk één dag

Dag 1 van het re-integreren bij Winnock was confronterend, vermoeiend en emotioneel. Ik, die echt nooit hoef te huilen als ik over mijn ziekte praat, kon vandaag twee keer de waterlanders niet tegenhouden. Het begon bij de eerste sessie waarin we onze doelen gingen vaststellen. De mevrouw die voor mij aan het

Ik had nooit gedacht dat ik het ooit zou zeggen, maar ik doe het nu toch: “Hardlopen is leuk!” Als ik vroeger een hardloper voorbij zag komen – rood hoofd, bezweet en een pijnlijk gezicht – bedacht ik me grijnzend wat een vreselijke sport dat was en hoe fijn het was dat ik dat mezelf

“Hoe kan ik omgaan met vermoeidheid en beperkingen in energie?”. Het is mijn hulpvraag voor als ik morgen een intakegesprek heb voor coaching bij mijn re-integratie. Het is tevens mijn grootste struikelblok op dit moment. De talloze opvliegers elke dag, mijn oedeemarm, het slechte slapen, daar heb ik redelijk een weg in gevonden.

Oud & Nieuw 2014. Locatie: Amerika. Gezelschap: mijn vriend en familie. Programma: gourmetten, Mens-erger-je-niet, zelfgebakken wafels, champagne. Alle ingrediënten voor een geslaagde avond. Waarom voelde het dan niet zo? Dat dubbele gevoel begon met alle video’s van Facebook over hoe geweldig iedereens jaar was. Ik bekeek mijn filmpje en dacht: dit doet totaal