Re-integreren bij Winnock: dag 11

Help! Dat was wat ik vanmorgen dacht. Dag 11 van mijn re-integratieprogramma alweer en dat betekent nog maar 5 dagen te gaan. Zelfinzicht en een drive om te mezelf te ontwikkelen zorgt ervoor dat ik heel goed zien wat ik allemaal nog kan leren. En bedenk ik er dus alleen maar doelen bij. En dan blijf ik die lat maar verschuiven natuurlijk.

Dit doet me denken aan het Dunnin-Kruger effect. Deze cognitieve bias stelt dat incompetente mensen vaak onterecht hun vaardigheden veel hoger inschatten. Hun incompetentie zorgt ervoor dat ze het metacognitieve vermorgen missen om te zien dat hun keuzes en conclusies soms verkeerd zijn. Illusoire superioriteit noemen ze dat, ze overschatten hun vaardigheden. Daarentegen neigen mensen die daadwerkelijk competent zijn ernaar hun eigen kunnen te onderschatten, waardoor ze onterecht denken dat taken die voor hen makkelijk zijn ook makkelijk zijn voor anderen. Dit leidt tot twijfel en onzekerheid.

David Dunning stelde ook ooit het volgende:

“If you’re incompetent, you can’t know you’re incompetent. […] the skills you need to produce a right answer are exactly the skills you need to recognize what a right answer is.”

Af en toe stilstaan bij mijn kwaliteiten en prestaties en ze niet als gewoon of niet-bijzonder te beschouwen helpt misschien de lat niet telkens hoger te leggen, maar tevreden te zijn.

Concrete doelen zijn natuurlijk wel goed, want die helpen me om mijn grotere doelen eerder te bereiken. Voor deze week wil ik graag:

• Vrijdag nog energie overhebben. Om dat te bereiken heb ik onder andere de volgende doelen opgesteld:
  • Een stapje terugdoen met sporten. Dat voelt heel raar want eigenlijk is het idee om stapsgewijs het sporten op te bouwen. Maar afgelopen vrijdag had ik er echt de energie niet voor. Dus dan maar het risico nemen om ‘te weinig’ te sporten (oeh, lastig!).
  • Thuis meer ontspannen. Meer dingen die die me ontspannen zoals lezen, muziek luisteren, tekenen. Minder domme televisie kijken (ik heb echt aan binge watching van de stomste series gedaan het afgelopen jaar).
  • Vaste momenten voor huishoudelijke taken. Zodat ik niet elke dag kan bedenken wat ik allemaal zou kunnen doen, of eerlijker gezegd: wat ik allemaal zou moeten doen. Bijvoorbeeld op vaste dagen mijn was doen en andere dagen niet naar de wasmand omkijken.
  • Een afspraak maken bij plastische chirurgie. Dit stelde ik al maanden uit. Ik bleef maar lezen over verschillende borstreconstructietechnieken, zocht uit hoeveel ervaring bepaalde plastisch chirurgen hadden, in welke ziekenhuizen ik het best terecht kon. Een typisch voorbeeld van maximizen! Nu is het ook nogal een ingreep. Maar gewoon ergens beginnen bij een chirurg die aan mijn basiseisen voldoet en van daaruit verder kijken, lijkt me een goed (genoeg) begin.
  • Me regelmatig afvragen: “Kost dit me energie of geeft dit me energie?”, en “Moet ik dit nu doen?”. Waarbij je bij de laatste vraag de klemtoon op elk van de woorden kunt leggen 😉

Verder is het mijn wens om beter te slapen. Nadat ik een online slaapcursus had gevolgd, ging het slapen al beter. Maar het daar geleerde heb ik weer wat laten versloffen. Concreet betekent dat ik mijn aantekeningen van die cursus weer eens ga nalezen. En weer dat goede slaapritme probeer te krijgen.

Een andere wens is om mijn sociale leven weer meer op te pakken. De afgelopen maanden heb ik heel weinig tijd met vrienden en vriendinnen doorgebracht 🙁 Doordat er zoveel energie ging zitten in die paar uurtjes werk, heb ik weinig gepland en de weinige afspraken die er stonden ook regelmatig afgezegd. Ik mis mijn vriendinnen en ik wil tijd met hen ook als prioriteit zien. Hoe ik dat concreet wil aanpakken vind ik lastig. Misschien beginnen met elke week iemand bellen. En dan hoop ik toch ook dat ik straks wat meer energie heb voor mijn vriendinnen!

Dus in plaats van ‘nog maar 4 dagen Winnock’, zal ik ‘nog 4 dagen Winnock’ denken. En me focussen op alles dat ik al wél heb geleerd.

Tot morgen!

Lees ook over dag 1 bij Winnock

… en dag 2

… en dag 3

… en dag 4

… en dag 5

… en dag 6

… en dag 7

… en dag 8

… en dag 9

… en dag 10

Vanaf maandag 16 maart volg ik een lang intensief programma van 3 weken bij Winnock. Ik ben daar terecht gekomen via mijn werk en op verwijzing van mijn bedrijfsarts. Het doel van dit programma is om weer te re-integreren op mijn werk nadat dit moeizaam verliep door vermoeidheidsklachten en cognitieve problemen na intensieve behandelingen voor borstkanker sinds september 2013. Op mijn blog beschrijf ik elke dag mijn ervaringen met het re-integratieprogramma van Winnock.