Re-integreren bij Winnock: dag 6

Afgelopen vrijdag ben ik om 20.45u in bed gekropen omdat ik geen boe of bah meer kon zeggen! Wat een vermoeiende en intensieve eerste week was het geweest. Het vooruitzicht dat ik zondag 5 kilometer zou gaan hardlopen bij de Utrecht Marathon leverde me dan ook al heel de week wat stress op. Nadat ik tijdens alle sessies in de trainingszaal al flink geconfronteerd was met mijn streberigheid op het gebied van sporten, had ik afgesproken dat ik de 5 kilometer zou gaan rennen zonder me te veel te focussen op de tijd die ik zou lopen. Ik zou vooral gaan genieten van het hardlopen en van het evenement! Tijdens het hardlopen hoorde ik nu eens niet om de paar minuten hoe hard ik loop, welke afstand ik heb gelopen en wat de verstreken tijd is. Ik hoefde daardoor ook niet constant na te denken over het hardlopen. Ik luisterde naar mijn muziek, keek om me heen en genoot van het buiten zijn. Groot was dan ook mijn verrassing toen ik bij de finish aankwam en zag dat ik een persoonlijk record had gelopen van 31:03! Let ik eens NIET op mijn loopsnelheid, loop ik mijn snelste tijd ooit…. Dat vonden ze wel een mooie metafoor bij Winnock!

Trots op mezelf na de 5 km!

Vrijdag had ik afscheid genomen van de groepsgenoten voor wie de intensieve fase van hun Winnock-traject tot een einde was gekomen, en vanmorgen verwelkomden we nieuwe groepsgenoten. Ik herkende mezelf al meteen in een van de nieuwe groepsgenoten en dat was wel heel grappig … toen ik hem feedback gaf merkte ik hoe ontzettend veel ik al heb geleerd in één week! Om mij zullen ze vorige week vast ook stiekem wat gegniffeld hebben 🙂

Deze week wil ik extra aandacht besteden aan:

• Meer achterover zitten (minder overalert zijn!)
• Pauzes nemen, ook tijdens de sessies (en dan het risico lopen iets te missen)
• Opzet maken voor mijn werkhervattingsplan

Verder ook gepraat over waar mijn gedrag en opvattingen nu vandaan komen. Confronterend, maar wel inzichtelijk. Ik ben niet ineens een heel ander persoon sinds ik kanker heb gekregen. Ik was natuurlijk altijd al een strebertje, een perfectionist en een doorzetter, alleen sinds mijn lichaam niet meer zomaar meewerkt heb ik daar meer last van. En waar komt dat dan weer vandaan? Niet altijd leuk om bij stil te staan maar het helpt wel om mezelf beter te begrijpen.

Tijdens een individueel gesprek over mijn werkplan had ik weer zo’n moment dat door de vragen die me werden gesteld ik me ineens realiseerde welke gedachten mijn gedrag sturen. Je verrast jezelf dan met wat je uit je eigen mond hoort komen. Het ging over het re-integreren op werk. Waarom heb ik daar zo’n haast in? Wat maakt het uit dat ik langer over mijn promotie ga doen? En toen kwamen ineens mijn tranen omdat ik me besefte dat ik zo’n haast heb omdat ik onbewust gewoon bang ben dat ik er over een paar jaar misschien niet meer ben. Dat de kanker terugkomt en ik misschien wel niet ga kunnen promoveren. Hmmm, angst voor kanker bepaalt dus meer mijn gedachten dan ik denk. Het maken van toekomstplannen is eng en daarom wil ik alles NU. Doordat ik op zo’n jonge leeftijd volkomen onverwacht ben geconfronteerd met mijn eigen sterfelijkheid heb ik het gevoel dat elke minuut van mijn leven moet tellen. Hoe zou het zijn als ik dat loslaat en mijn gewoon ga genieten van het leven en dus ook van het werk dat ik zo ontzettend leuk vind? En dus niet telkens dubbel zo hard willen werken (met maar de helft aan energie), waardoor uiteindelijk juist niks lukt zoals ik het wil? Meer mindful zijn dus. En wat als, net als bij het hardlopen, ik door minder te streven misschien uiteindelijk wel meer zou bereiken? Hoe mooi zou dat zijn?! 🙂

Lees ook over dag 1 bij Winnock

… en dag 2

… en dag 3

… en dag 4

… en dag 5

Vanaf maandag 16 maart volg ik een lang intensief programma van 3 weken bij Winnock. Ik ben daar terecht gekomen via mijn werk en op verwijzing van mijn bedrijfsarts. Het doel van dit programma is om weer te re-integreren op mijn werk nadat dit moeizaam verliep door vermoeidheidsklachten en cognitieve problemen na intensieve behandelingen voor borstkanker sinds september 2013.