Terugblik op 2015

Soms is het best goed om even terug te blikken. Toen ik voor deze blog terugkeek op 2015 realiseerde ik me namelijk hoeveel er is gebeurd en van hoe ver ik ben gekomen.

2014 eindigde ik een beetje verdrietig: bang om in de toekomst te kijken. Ik schreef over hoe vervreemd van de wereld ik me voelde tijdens Oud & Nieuw.

2015 eindig ik blij en dankbaar, optimistisch en vol vertrouwen en ik kijk zeker weer vooruit!

Wat is er in 2015 voor mij eigenlijk allemaal gebeurd?

Ik kreeg voor het allerlaatst immunotherapie! Hierdoor werden mijn ziekenhuisbezoeken veel minder frequent en kon ik ook echt weer een stap vooruit maken in mijn herstel.

Vlak voor mijn laatste kuur immumotherapie

Ik zette me in voor het Nationaal AYA Platform, de commissie Amazones – Jonge Vrouwen van de Borstkankervereniging, maakte opnames voor Je Zal Het Maar Hebben, stond in de Flair en Margriet en ik deed mee aan het Pink Ribbon campagnefilmpje. Ik schreef 89 blogs en jullie brachten meer dan 100.00 keer een bezoekje aan mijn blog: WOW!

Ik werd geopereerd. Mijn andere borst werd preventief geopereerd en ik begon met het reconstructieproces. Heel fijn om bepaalde kleding weer te kunnen dragen. Mijn nieuwe foobies zijn nog niet af, maar ik ben er wel al blij mee!

202 likes voor deze foto: jullie waren ook blij voor mij!

Ik bouwde mijn werk op tot 30 uur per week. Ik publiceerde een aantal artikelen, waaronder de allereerste voor mijn proefschrift (yeah!), ik diende een beursaanvraag in, en ik kon me weer heerlijk druk maken over mijn werk.

Ik deed heel veel gewone dingen. En dat was heel bijzonder! Zo ging ik weer naar feestjes, liep ik 5 kilometer hard, ging ik naar concerten, had ik vele etentjes en deed ik een blogcursus. Ik maakte mooie reizen. Naar Amerika en Noorwegen, en nachtjes weg naar Alkmaar en Deventer onder andere. Ik besteedde tijd met vrienden en familie, lachte en had lief.

Trots op mezelf na de 5 km van de Utrecht Marathon!

Moeilijke momenten waren er ook. Ik ging door best een diep dal tijdens een intensief re-integratieprogramma waarin ik veel leerde over mezelf maar wel echt moest loslaten en durven veranderen. En wat dachten jullie van mijn operatie die één uur na operatietijd niet doorging? En dat ik enorm ziek werd van de narcose en 5 nachten in het ziekenhuis moest liggen. Ik had veel pijn en ongemak van de tissue expanders. Bijwerkingen van de anti-hormonale therapie. Vermoeidheid en slecht slapen, opvliegers, niet alles kunnen door de expanders. Toch nog tientallen ziekenhuisbezoekjes, scans en controles, prikken en veel pillen.

Ondanks die moeilijke momenten ben ik blij met hoe ik 2015 kan eindigen. Ik kijk uit naar 2016, een jaar waarin er hopelijk veel mooie dingen gaan gebeuren. Maar net als vorig jaar heb ik maar één wens: gezond blijven!